မနောဇဇာတ်

သတ္တကနိပါတ် - ၁။ ကုက္ကုဝဂ် -(၃၉၇) - မနောဇဇာတ် ယုတ်မာသော မြေခွေးနှင့် ပေါင်းသင်းသဖြင့် မကြာမီ သေပွဲဝင်ရသော မနောဇခြင်္သေ့ အကြောင်း။

ဆန့်ကျင့်မိတ်ဆွေ ရှောင်ကြဉ်လေ

နတ်လူတို့ဆရာ ဖြစ်တော်မူသော မြတ်စွာဘုရားသည် ဇေတဝန်ကျောင်း၌ သီတင်းသုံးတော်မူစဉ် ဆန့်ကျင်ဘက်ဖြစ်သော အဆွေခင်ပွန်းကို မှီဝဲသော ရဟန်းတစ်ပါးကို အကြောင်းပြု၍ အောက်ပါ အတိတ်ဇာတ်ကို ဆောင်တော်မူသတည်း။

မိဘလုပ်ကျွေး အသက်မွေး

လွန်လေပြီးသောအခါ ဗာရာဏသီပြည်ဝယ် ဗြဟ္မဒမင်း မင်းပြုသည်ရှိသော် ဘုရားအလောင်းသည် ခြင်္သေ့မျိုး၌ ဖြစ်၍ သားနှင့် သမီး နှစ်ကောင်တို့ကို မွေးဖွားပြီးလျှင် သားကို မနောဇ ဟူသောအမည်ကို မှည့်လေ၏။ ထိုမနောဇသည် အရွယ်သို့ရောက်လတ်သော် ခြင်္သေ့မ တစ်ကောင်ကို ယူ၏။ ထိုအခါ အမိ၊ အဘ၊ နှမ၊ မယား၊ မနောဇ အားဖြင့် ခြင်္သေ့ငါးကောင်တို့သည် အတူတကွ နေကြကုန်၏။ မနောဇသည် သားတို့ကို သတ်၍ အမိ၊ အဘ၊ အဘ၊ နှမ၊ မယားတို့ကို ကျွေးမွေး၏။

မြေခွေးပေါင်းငြား မဖင်တား

တစ်နေ့သ၌ မနောဇသည် ကျက်စားရာအရပ်သို့ သွားသည်ရှိသော် ဝီရိယ မည်သော မြေခွေးသည် ခြင်္သေ့ကိုမြင်လျှင် မပြေးဝံ့သဖြင့် ရင်ဖြင့်ဝပ်လေ၏။ ထိုအခါ မနောဇသည် မြေခွေးအား “အဆွေ … အဘယ်ကြောင့် ဝပ်သနည်း” ဟု မေးလျှင် “အရှင် … ခစားလို၍ ဝပ်ပါသည်” ဟု ပြောကြားရာ၊ “ကောင်းပြီ” ဆို၍ မိမိနေရာ လိုက်ဂူသို့ ခေါ်သွားလေ၏။ အဘခြင်္သေ့မင်း မြင်လျှင် “ချစ်သား မနောဇ … မြေခွေးတို့မည်သည် သီလ မရှိ၊ ယုတ်မာသော အကျင့်ရှိ၏၊ အရာဌာန မဟုတ်သည်၌ ယှဏ်စေ၏၊ အတူမနေလင့်” ဟု တားမြစ်သော်လည်း နားမထောင်လေ။

ဖခင်ပြောရာ မလိုက်နာ

တစ်နေ့သ၌ မြေခွေးသည် မနောဇအား “အရှင် … မြင်းသားကိုထား၍ မစားဖူးသော အသားမည်သည် မရှိ၊ မြင်းကို ဖမ်းကြမည်”ဟု ပြော၏။ “အဆွေ … မြင်းတို့အဘယ်မှာရှိသနည်း” ဟု မေး၏။ “အရှင် … ဗာရာဏသီ မြစ်နားမှာ ရှိပါသည်” ဟု ပြောလေ၏။ ထိုအခါ မနောဇသည် မဆင်ခြင်ဘဲ မြေခွေးစကားကို နားထောင်ကာ မြေခွေးနှင့်အတူ မြစ်နားသို့သွား၍ ရေချိုးသော မြင်းတို့တွင် မြစ်တစ်ကောင်ကို ကိုက်ချီ၍ လာကာ ဂူဝတွင် ချ၏။ ထိုအခါ အဘ ခြင်္သေ့မင်းသည် “ချစ်သား … မြင်းတို့မည်သည် မင်း၏ယာဉ် ဖြစ်ကုန်၏။ မင်းတို့လည်း မာယာများကုန်၏၊ လေးသမားတို့ကို လွှတ်၍ ပစ်စေလိမ့်မည်၊ ဤနေ့မှစ၍ မြင်းကို မဖမ်းလင့်” ဟု တားမြစ်ပြန်၏။ မနောဇလည်း မနာယူဘဲ ဖမ်းမြဲတိုင်း ဖမ်း၍ သာနေ၏။

လေးသမားစောင့်နေ ပစ်ခတ်လေ

မင်းကြီးသည် မြင်းတို့ကို ခြင်္သေ့ ဖမ်းသည်ဟု ကြားလျှင် မြို့တွင်း၌ ရေကန်တူးစေ၏။ မြို့တွင်းသို့ဝင်၍ ဖမ်းပြန်၏။ ထိုအခါ မြင်းတင်းကုပ် ဆောက်လုပ်စေ၍ မြင်းတင်းကုပ်မှာပင် မြက် ရေတို့ကို ထားစေပြန်၏။ မြို့တံတိုင်းကို ကျော်လွှားကာ မြင်းတင်းကုပ်သို့ဝင်၍ ဖမ်းပြန်၏။ ထိုအခါ မင်းကြီးသည် အက္ခဝေဓိ မည်သော လေးသမား တစ်ယောက်ကိုခေါ်၍ ခြင်္သေ့ကို အပစ်ခိုင်းလေ၏။ လေးသမားလည်း ခြင်္သေ့လာရာ တံတိုင်းကိုမှိီ၍ လင့်စင်ဆောက်လျက် အသင့်စောင့်၍ နေ၏။ ခြင်္သေ့လည်း လာမြဲတိုင်း လာ၍ မြင်းကို ဖမ်းကာ အပြန်တွင် ပစ်လေ၏။ မြားသည် ခြင်္သေ့ကိုယ်တွင် နောက်ပိုင်းမှဝင်၍ ရှေ့ပိုင်းသို့ ထွက်လေ၏။ ခြင်္သေ့လည်း နာကျင်လှသဖြင့် အော်လေ၏။ လေးသမားလည်း မိုးကြိုးသံကဲ့သို့ လေးညှို့ကို ခတ်လေ၏။

မင်းဒဏ်သင့်လေ ခြင်္သေ့သေ

မြေခွေးသည် ခြင်္သေ့မင်း အော်သံနှင့် လေးညှို့ခတ်သံကို ကြားလျှင် မြှားမှန်၍ ခြင်္သေ့ သေသည် ဖြစ်လိမ့်မည်၊ သူသေနှင့် အဆွေခင်ပွန်းဖွဲ့ခြင်း မည်သည် မရှိ၊ မိမိနေရာတောသို့ သွားတော့အံ့ဟု ကြံစည်လျက် -

“လေးသည် ညွန်ဘိ၏၊ လေးညှို့လည်း မြည်ဘိ၏၊ ငါ၏အဆွေခင်ပွန်း မနောဇ မည်သော ခြင်္သေ့မင်းကို သတ်ကြယောင်တကား။

ယခု ငါသည် အလိုအလျောက် တောသို့သွားအံ့၊ ဤသို့သော သူသေနှင့် အဆွေခင်ပွန်း မဖြစ်နိုင်၊ င့ါမှာ အသက်ရှည်သည်ရှိသော် အဆွေခင်ပွန်းတို့ကို ရရာ၏”

ဟု မိမိကိုယ်ကို ပြောကြားလျက် နေရာတောသို့ သွားလေ၏။

ခြင်္သေ့လည်း မြားမှန်သော ဒဏ်ရာ ရှိလျက်ပင် မြင်းကိုယူကာ မိမိနေရာ ဂူဝတွင်ချ၍ လဲလျက် သေခြင်းသို့ ရောက်လေ၏။

ယုတ်မာသူပေါင်း သေရကြောင်း

ထိုအခါ မနောဇ၏ အမိ အဘ ဆွေမျိုးတို့သည် ဂူမှထွက်၍ သွေးအလိမ်းလိမ်း ကပ်လျက် သေနေသော မနောဇကိုမြင်လျှင် -

“အချင်းတို့ … အဆွေခင်ပွန်းယုတ်ကို ပေါင်းသင့်းသူကား စင်စစ် ချမ်းသာသုခကို မရနိုင်၊ မြေခွေး၏ စကားကို နားထောင်မိသဖြင့် သေလျက် အိပ်ရသော မနောဇကို ရှုကြလော့၊ အဆွေခင်ပွန်းယုတ်ကို ပေါင်းသင်းခြင်းကြောင့် အမိသည် သားကို မချစ်နိုင်တော့ပြီ၊ မိမိသွေး၌ နစ်မွန်းကာ သေလျက် အိပ်ရသော မနောဇကို ရှုကြည့်ကြလော့။

စင်စစ် အကျိုးစီးပွားကို မြော်မြင်၍ အကျိုးစီးပွားကို အလိုရှိသော သူတို့၏စကားကို နားမထောင်သော သူသည် မနောဇကဲ့သို့ ယုတ်မာသော မကောင်းမှုကို ရရှိလျက် ဆင်းရဲခြင်းသို့ ရောက်ရ၏။

ယုတ်မာသောအကျင့် ရှိသူကို ပေါင်းဖော်သော မြတ်သောသူသည်လည်း ဤသို့သော ဆင်းရဲသို့ ရောက်ရ၏၊ ယုတ်မာသော အကျင့်ရှိသူကို ပေါင်းသင်းမိသဖြင့် မြားမှန်၍ သေနေသော ခွန်အားကြီးသော မနောဇ ခြင်္သေ့ကို ရှုကြည့်ကြလော့” –

ဟု မနောဇ ခြင်္သေ့၏ အမိ အဘ ဆွေမျိုးတို့သည် ပြောဆိုကြကုန်၏။

မြတ်စွာဘုရားသည် ဘုရားဖြစ်တော်မူပြီး၍ -

“ရဟန်းတို့ … မိမိအောက် ယုတ်သူကို ပေါင်းဖော်သူသည် ယုတ်မာ၍ လာ၏၊ မိမိနှ့် တူမျှသူကို ပေါင်းဖော်သူသည် ဘယ်အခါမျှ မယုတ်မာ၊ မိမိထက် မြင့်မြတ်သူကို ပေါင်းဖော်သောသူသည် လျင်စွာ မြင့်မြတ်လာ၏၊ တိုးပွားလာ၏၊ ထို့ကြောင့် မြင့်မြတ်သူကို ပေါင်းဖော်ကြကုန်လော့” –

ဟု ဟောကြား ဆုံးမတော်မူ၏။

ဤဒေသနာတော်ကို ဆောင်၍ သစ္စာကိုပြသည့်အဆုံး၌ ဆန့်ကျင်ဘက်ဖြစ်သော အဆွေခင်ပွန်းကို မှီဝဲသော ရဟန်းသည် သောတာပတ္တဖိုလ်၌ တည်လေ၏။

ဇာတ်ပေါင်း

ဤသို့လျှင် မြတ်စွာဘုရားသည် အတိတ်၊ ပစ္စုပ္ပန် နှစ်တန်သော ဝတ္ထုတို့ကို အနုသန္ဓေ ဆက်စပ်တော်မူလျက် -

ရဟန်းတို့ -

ထိုအခါ မင်းကြီးသည် - မနောဇသည် - ယခုအခါ ဆန့်ကျင်သော အဆွေခင်ပွန်းကို မှီဝဲသော ရဟန်း။

နှမသည် - ဥပ္ပလဝဏ်။

မယားသည် - ခေမာ။

အမိသည် - ရာဟုလာ မယ်တော်။

အဘသည် - ငါဘုရား ဖြစ်လာပြီ -

ဟု ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူသတည်း။

ဆောင်ပုဒ်

(၁) ကိုယ့်အောက်ယုတ်သူ၊ ပေါင်းသင်မူ၊ ထိုသူယုတ်၍ လာ။

(၂) ကိုယ်နှင့်တူတန်၊ ပေါင်းသင်းပြန်၊ တစ်ရံမယုတ်မာ။

(၃) ကိုယ့်ထက်မြင့်မြတ်၊ ပေါင်းသင်းလတ်၊ မြင့်မြတ်တိုးပွားရာ။

မနောဇဇာတ် ပြီး၏။