မိုက်ဆီးနီးယန် ဂရိ

မိုက်ဆီးနီးယန် ဂရိ
အခြားအမည်များ	မိုက်ဆီးနီးယန် ယဉ်ကျေးမှု
ခေတ်ကာလ	ကြေးခေတ်
ရက်စွဲ	c. 1600 – c. 1100 BC ဘီစီ ၁၆၀၀ – ဘီစီ ၁၁၀၀ ဝန်းကျင်ကာလများ
အစွဲပြုပေးသောနေရာ	မိုက်ဆီးနီး (Mycenae)
အဓိကနေရာ	ပိုင်းလော့စ်၊ တစ်ရင်စ်၊ မီဒဲယာ၊ အော်ခါမန်းနော့ရှ်၊ အိုင်ယောကပ်စ်
ထူးခြားလက္ခဏာများ	နန်တော်ဗဟိုပြု အုပ်ချုပ်ရေးစနစ်နှင့် ယဉ်ကျေးမှု; မညီမညာကျောက်သား အင်္ဂတေအတတ်; Linear B ဟုခေါ်သော ရှေးဂရိ စာလုံးပုံစံမှတ်တမ်းများ;
ယခင်	မစ်နိုးယန် ယဉ်ကျေးမှု
ဆက်ခံ	ဂရိ အမှောင်ခေတ်

မိုက်ဆီးနီးယန် ဂရိ (အင်္ဂလိပ်: Mycenaean Greece or Mycenaean civilization) သည် ရှေးခေတ်ဂရိနိုင်ငံ ကြေးခေတ်ကာလ၏ နောက်ဆုံးကာလတစ်ခုဖြစ်၍ ဘီစီ ၁၆၀၀-၁၁၀၀ ဝန်းကျင်ခန့်အထိ သက်တမ်းရှိခဲ့သည်။ ကျယ်ဝန်းသော ပြည်နယ်ဒေသများ၊ မြို့ပြ လူမှုအဖွဲ့အစည်းများ၊ အနုပညာလက်ရာများနှင့် စာရေးနည်းစနစ် စသည်တို့နှင့်အတူ ဂရိပြည်မကြီးတွင် ပထမဆုံးသော ခေတ်မီ၍ သိသာကွဲပြားသည့် ယဉ်ကျေးမှုတစ်ရပ်ကိုလည်း ကိုယ်စားပြုဖော်ပြနိုင်သည်။^[၁]^[၂] အထင်ရှားဆုံးနေရာမှာ မိုက်ဆီးနီး ရှေးဟောင်းမြို့တော်ဖြစ်ပြီး အာဂိုးလစ်ကျွန်းဆွယ်တွင် တည်ရှိသည်။ အခြားထင်ရှားသောနေရာများမှာ ပိုင်းလော့စ်မြို့၊ တစ်ရင်စ်မြို့၊ ပလာပနီးဇ်ရှိ မီဒဲယာမြို့၊ အော်ခါမန်းနော့ရှ်မြို့နှင့် သီးဗာမြို့၊ ဂရိအလယ်ပိုင်းရှိ အေသင်မြို့၊ သက်စာလီအရပ်ရှိ အိုင်ယောကပ်စ်မြို့ တို့ဖြစ်ကြသည်။ မိုက်ဆီးနီးယန်နှင့် ၎င်း၏ဩဇာသက်ရောက်သော အခြေချနေထိုင်မှုများသည် အစ်ပီးရပ်စ်ဒေသ (ဂရိအနောက်မြောက်) ဒေသ^[၃]^[၄]၊ မက်ဆီဒိုးနီးယားဒေသကြီး^[၅]^[၆] အီးဂျီယန်ပင်လယ်မှ ကျွန်းများ၊ အနာတိုလီယား ကမ်းရိုးတန်း၊ လာဗန့်ဒေသ၊^[၇] ဆိုက်ပရပ်စ်နိုင်ငံ^[၈] နှင့် အီတလီ^[၉] တို့တွင် ဖြစ်ကြသည်။

ကိုးကား

↑ Lazaridis, Iosif et al. "Genetic origins of the Minoans and Mycenaeans". Nature, 2017 (Supplementary Information, "The Mycenaeans", pp. 2–3).
↑ Fields 2004, pp. 10–11.
↑ Hammond 1976, p. 139: "Moreover, in this area a small tholos-tomb with Mycenaean pottery of III B style and a Mycenaean acropolis have been reported at Kiperi near Parga, and another Mycenaean acropolis lay above the Oracle of the Dead on the hill called Xylokastro."
↑ Tandy 2001, p. xii (Fig. 1); p. 2: "The strongest evidence for Mycenaean presence in Epirus is found in the coastal zone of the lower Acheron River, which in antiquity emptied into a bay on the Ionian coast known from ancient sources as Glykys Limin (Figure 2-A)."
↑ Borza 1992, p. 64: "The existence of a Late Bronze Age Mycenaean settlement in the Petra not only confirms its importance as a route from an early period, but also extends the limits of Mycenaean settlement to the Macedonian frontier."
↑ Aegeo-Balkan Prehistory – Mycenaean Sites
↑ van Wijngaarden 2002, Part II: The Levant, pp. 31–124; Bietak & Czerny 2007, Sigrid Deger-Jalkotzy, "Mycenaeans and Philistines in the Levant", pp. 501–629.
↑ van Wijngaarden 2002, Part III: Cyprus, pp. 125–202.
↑ Peruzzi 1980; van Wijngaarden 2002, Part IV: The Central Mediterranean, pp. 203–260.

ဤ ဆောင်းပါးမှာ ဆောင်းပါးတိုတစ်ပုဒ် ဖြစ်သည်။ ဖြည့်စွက်ရေးသားခြင်းဖြင့် မြန်မာဝီကီပီးဒီးယားကို ကူညီပါ။

[Lazaridis-Supplementary-1] Lazaridis, Iosif et al. "Genetic origins of the Minoans and Mycenaeans". Nature, 2017 (Supplementary Information, "The Mycenaeans", pp. 2–3).

[Fields-2004-10-2] Fields 2004, pp. 10–11.

[3] Hammond 1976, p. 139: "Moreover, in this area a small tholos-tomb with Mycenaean pottery of III B style and a Mycenaean acropolis have been reported at Kiperi near Parga, and another Mycenaean acropolis lay above the Oracle of the Dead on the hill called Xylokastro."

[4] Tandy 2001, p. xii (Fig. 1); p. 2: "The strongest evidence for Mycenaean presence in Epirus is found in the coastal zone of the lower Acheron River, which in antiquity emptied into a bay on the Ionian coast known from ancient sources as Glykys Limin (Figure 2-A)."

[5] Borza 1992, p. 64: "The existence of a Late Bronze Age Mycenaean settlement in the Petra not only confirms its importance as a route from an early period, but also extends the limits of Mycenaean settlement to the Macedonian frontier."

[6] Aegeo-Balkan Prehistory – Mycenaean Sites

[7] van Wijngaarden 2002, Part II: The Levant, pp. 31–124; Bietak & Czerny 2007, Sigrid Deger-Jalkotzy, "Mycenaeans and Philistines in the Levant", pp. 501–629.

[8] van Wijngaarden 2002, Part III: Cyprus, pp. 125–202.

[9] Peruzzi 1980; van Wijngaarden 2002, Part IV: The Central Mediterranean, pp. 203–260.

[၁]

[၂]

[၃]

[၄]

[၅]

[၆]

[၇]

[၈]

[၉]