မိုးမျှော်တိုက်

မိုးမျှော်တိုက်ဆိုသည်မှာ မြင့်မားပြီး လူနေနိုင်သော အဆောက်အဦးများ ဖြစ်ပြီး အထပ် ၄၀ ထက်မက ပို၍ မြင့်မားကာ ရုံးခန်းများ၊ စီးပွားရေး လုပ်ငန်းများ နှင့် လူနေထိုင်ရန် တို့ အတွက် အသုံးပြုလေ့ ရှိကြသည်။ မိုးမျှော်တိုက်များကို အထပ်မြင့် တိုက်များဟုလည်း ခေါ်လေ့ ရှိကြပြီး ပုံမှန်အားဖြင့် ၄၉၂ပေ (၁၅၀မီတာ) ထက်မြင့်သော တိုက်များကို မိုးမျှော်တိုက်ဟု ခေါ်လေ့ ရှိကြသည်။ ၉၈၄ ပေ(၃၀၀ မီတာ) ထက်မြင့်သော တိုက်များကို စူပါတောလ် ဟု ခေါ်လေ့ ရှိကြပြီး ၁,၉၆၉ပေ (၆၀၀ မီတာ) ထက်မြင့်သော တိုက်များကို မက်ဂါတောလ်ဟု ခေါ်လေ့ ရှိကြသည်။

အာရပ်စော်ဘွားများ ပြည်ထောင်စု ဒူဘိုင်းမြို့ ရှိ ဘာ့ဂျ်ခါလီဖာ မိုးမျှော်တိုက်သည် ၂၀၁၀ ခုနှစ်မှစ၍ ကမ္ဘာပေါ်တွင် အမြင့်ဆုံး မိုးမျှော်တိုက် ဖြစ်ခဲ့ပြီး အမြင့် ၈၂၉.၈ မီတာ ရှိသည်။

မိုးမျှော်တိုက်များတွင် တူညီသော အချက်တစ်ခုမှာ ရေခံနံရံ များကို ထောက်ပံ့ထားသော စတီးလ်ဘောင်များ ရှိခြင်းပင် ဖြစ်သည်။ ထိုရေခံနံရံများမှာ အောက်ဘက်ရှိ ဘောင်မှ ထမ်းထားသလို အပေါ်ဘက်ရှိ ဘောင်မှလည်း ချိတ်ဆွဲထားပြီး သမားရိုးကျ ဆောက်လုပ်ရေး လုပ်ငန်းများမှ ဝန်ကို ထမ်းထားသော နံရံများကဲ့သို့ မဟုတ်ပေ။ အချို့သော အစောပိုင်း ဆောက်လုပ်ခဲ့သော မိုးမျှော်တိုက်များတွင် သံကူ ကွန်ကရစ်ဖြင့် ဆောက်လုပ်ထားသော နံရံများထက် ပို၍ မြင့်သော ဝန်ကို ထမ်းနိုင်သည့် နံရံများကို ဆောက်လုပ်နိုင်ရန် အတွက် စတီးကိုင်းများကို အသုံးပြုကြသည်။ ယနေ့ခေတ် မိုးမျှော်တိုက်များတွင် ဝန်ကို ထမ်းသည့် နံရံများဖြင့် မဆောက်လုပ်တော့ဘဲ စတီးကိုင်းနှင့် ရေခံနံရံများကို သုံး၍ ကျယ်ပြန့်သော ပြတင်းပေါက်များကို တပ်ဆင် အသုံးပြုလေ့ ရှိကြသည်။ သို့သော်လည်း မိုးမျှော်တိုက်များတွင် သမာရိုးကျ နံရံများကဲ့သို့ နံရံများနှင့် ပြတင်းပေါက် အသေးများလည်း ရှိနိုင်သည်။ ခေတ်သစ် မိုးပျံတိုက်များကို ပြွန်ပုံသဏ္ဍန် ဆောက်လုပ်ကြပြီး အခွံသက်သက်ဖြစ်သော ဒုလုံးရှည်ကဲ့သို့ ဖြစ်သဖြင့် လေတိုက်ခြင်း၊ ငလျင်လှုင်ခြင်းစသော ဘေးတိုက်ဝန်များကို ခံနိုင်စေရန် အတွက် ပြုလုပ်ထားသည်။ ပိုမို၍ ရှည်သွယ်သော ပုံစံဖြစ်ရန်၊ လေတိုက်ခြင်း ခံရသော နေရာ နည်းစေရန် နှင့် မြေပြင်ပေါ်သို့ နေ့အလင်းရောင် ပိုမို၍ ကျဆင်းနိုင်စေရန် မိုးမျှော်တိုက် အများစုမှာ လှေကားထစ် သဏ္ဍန် ဆောက်လုပ်လေ့ ရှိကြသည်။