ရာဓဇာတ်

(၂)ဇာတ် ရှိပါသည်။ ဧကကနိပါတ် - ၁၅။ ကကဏ္ဋကဝဂ် -၁၄၅ - ရာဓဇာတ်။ ။ ကုန်သည်သွား၍ မယား လင်မြှောင်ထားသည်ကို သိသဖြင့် ညီငယ် ရာဓကျေးသားအား ဆုံးမကာ မိန်းမများ တားမရသောအဖြစ်ကို ပြောပြသော နောင်တော်ကျေးသားအကြောင်း။

မယေားဟောင်းလီဆယ် ရဟန်းဆွယ်

နတ်လူတို့ဆရာဖြစ်တော်မူသော မြတ်စွာဘုရားသည် ဝေဠုဝန်ကျောင်း၌ သီတင်းသုံးတော်မူစဉ် မယားဟောင်းသည် ဖြားယောင်းအပ်သဖြင့် သာသနာတော်မှ လူထွက်လိုသော ရဟန်းတစ်ပါး ရှိလေ၏။ ရဟန်းတို့သည် ထိုရဟန်းကို မြတ်စွာဘုရားထံ ခေါ်၍သွားရာ မြတ်စွာဘုရားက “ချစ်သားရဟန်း ... မာတုဂါမကို စောင့်ရှောက်ခြင်းငှာ မတတ်နိုင်၊ သင်သည် ရှေးအခါ၌ မာတုဂါမကို အစောင့်အရှောက်ထား၍ စောင့်ရှောက်ခြင်းငှာ မတတ်နိုင်ခဲ့သည် မဟုတ်လော၊ ယခုအခါ အဘယ်မှာ စောင့်ရှောက်နိုင်အံ့နည်း” ဟု မိန့်တော်မူကာ အောက်ပါ အတိတ်ဇာတ်ကို ဆောင်တော်မူသတည်း။

ကျေးသားမှာကြား ကုန်သွယ်သွား

လွန်လေပြီးသောအခါ ဗာရာဏသီပြည်ဝယ် ဗြဟ္မဒတ်မင်း မင်းပြုသည်ရှိသော် ဘုရားအလောင်းသည် ကျေးငှက်မျိုး၌ ဖြစ်၍ အမည်အားဖြင့် ပေါဋ္ဌပါဒ မည်၏။ ၎င်း၏ညီကား ရာဓ မည်၏။

ကာသိတိုင်းဝယ် ပုဏ္ဏားတစ်ယောက်သည် ထိုကျေးညီနောင် နှစ်ကောင်တို့ကို သားအရာထား၍ မွေးမြူလေ၏။ ထိုပုဏ္ဏား၏ မယားကား သီလမရှိ၊ ယောကျ်ားတစ်ပါးနှင့် လွန်ကျူးသောအကျင့်ရှိ၏။

ထိုပုဏ္ဏားသည် ကုန်သွယ်သွားသည်ရှိသော် ကျေးညီနောင်တို့ကိုခေါ်၍ “အမောင်တို့ ... သင်တို့မိခင် ပုဏ္ဏေးမသည် အကယ်၍ လွန်ကျူးသော အကျင့်ကို ကျင့်အံ့၊ တားမြစ်ရစ်ကြလော့” ဟု မှာထား၏။ ပေါဋ္ဌပါဒသည် “ဖခင် ... ကောင်းပြီ၊ တားမြစ်နိုင်လျှင် တားမြစ်ကြပါမည်၊ မတားမြစ်နိုင်လျှင် ဆိတ်ဆိတ်နေကြပါမည်” ဟု ပြောလေ၏။ ပုဏ္ဏားလည်း ပုဏ္ဏေးမကို ကျေးသားတို့အား အပ်နှင်းကာ ကုန်သွယ်သွားလေ၏။

ပုဏ္ဏေးမ ဖောက်ပြား တိုင်ပင်ငြား

ပုဏ္ဏေးမသည် ပုဏ္ဏား သွားသောနေ့မှစ၍ လွန်ကျူးသောအကျင့်ကို ကျင့်၏။ ဝင်သောသူနှင့် ထွက်သောသူတို့သည် အဆုံးအစ မရှိကုန်။ ထိုအခါ ရာဓသည် ပုဏ္ဏေးမ၏ အမူအရာကိုမြင်၍ အစ်ကို ပေါဋ္ဌပါဒကို “အစ်ကိုကြီး ... အကျွန်ုပ်တို့ ဖခင်သည် ကုန်သွယ်သွားခါနီးတွင် မိခင် ပုဏ္ဏေးမသည် အကယ်၍ လွန်ကျူးသော အကျင့်ကို ကျင့်အံ့၊ တားမြစ်ရစ်ကြလော့” ဟု မှာထားခဲ့သည်၊ ယခုအခါ ပုဏ္ဏေးမသည် လွန်ကျူးသော အကျင့်ကို ကျင့်ချေပြီ၊ တားမြစ်မည်” ဟု ပြောလေ၏။ ထိုအခါ ပေါဋ္ဌပါဒသည် ရာဓအား -

“ညီထွေး ရာဓ ... သင်ကား မသိမလိမ္မာ၍သာ တားမြစ်မည် ဟူသောစကားကို ဆိုဘိ၏၊ သန်းခေါင်မတိုင်မီ ဤမျှလောက် လူတွေ လာကုန်၏၊ ပုဏ္ဏေးမကား လင်ပုဏ္ဏား၌ တပ်နှစ်သက်ခြင်းမရှိ၊ မာတုဂါမမည်သည်ကား ချီရွက်၍သွားသော သူသည်ပင် မစောင့်ရှောက်နိုင်၊ မစောင့်ရှောက်နိုင်သောအရာကို မစောင့်ရှောက်ပါနှင့်” –

ဟု အကြောင်းပြ၍ ပြောဆိုဆုံးမကာ ပုဏ္ဏေးမကို တားမြစ်ရန် ရာဓအား ခွင့်မပြုလေ။ ပုဏ္ဏေးမလည်း ပုဏ္ဏားမလာမချင်း အလိုရှိသလောက် လွန်ကျူးသောအကျင့်ကို ကျင့်လေ၏။

သူယုတ်နှင့်မနေ ခွဲခွာလေ

ပုဏ္ဏားသည် ပြန်လာသည်ရှိသော် ပေါဋ္ဌပါဒကိုခေါ်၍ “အမောင် ပါဋ္ဌပါဒ ... သင်တို့မိခင် ဘယ်လိုနေသနည်း” ဟု မေးလေ၏။ ပေါဋ္ဌပါဒလည်း ဖခင်ပုဏ္ဏားအား မိခင် ပုဏ္ဏေးမ၏ အကြောင်းကို အလုံးစုံ အဟုတ်အမှန်အတိုင်း ပြောဆိုပြီး၍ “ဖခင် ... ဖခင်အား သည်လို အကျင့်သီလ မရှိသော ပုဏ္ဏေးမနှင့် အတူနေသဖြင့် ဘယ်အကျိုးရှိအံ့နည်း၊ အကျွန်ုပ်တို့သည် မိခင်၏ အပြစ်ကို ပြောဆိုသော အခါမှစ၍ ဤအိမ်၌နေရန် မသင့်တော့ပြီ” ဟု ဆို၍ ဖခင်ပုဏ္ဏး၏ခြေတို့ကို ရှိခိုးကန်တော့ပြီးလျှင် ရာဓနှင့်အတူတောသို့ ပြန်သွားကြကုန်၏။

ဤဒေသနာတော်၏ အဆုံး၌ သာသနာတော်မှ လူထွက်လိုသော ရဟန်းသည် သောတာပတ္တိဖိုလ်၌ တည်လေ၏။

ဇာတ်ပေါင်း

ဤသို့လျှင် မြတ်စွာဘုရားသည် အတိတ်၊ ပစ္စုပ္ပန် နှစ်တန်သော ဝတ္ထုတို့ကို အနုသန္ဓေ ဆက်စပ်တော်မူလျက် -

ရဟန်းတို့ -

ထိုအခါ ပုဏ္ဏားနှင့် ပုဏ္ဏေးမတို့သည် - ယခုအခါ လူထွက်လိုသော ရဟန်းနှင့် မယားဟောင်း။

ရာဓကျေးသားသည် - အာနန္ဒာ။

ပေါဋ္ဌပါဒကျေးသည် - ငါဘုရား ဖြစ်လာပြီ -

ဟု ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူသတည်း။

ဆောင်ပုဒ်

(၁) ချီရွက်၍ထား၊ မိန်းမများ၊ မြစ်တားမရပါ။

(၂) ညီ,နောင်ငှက်ကျေး၊ မိပုဏ္ဏေး၊ စောင့်ရေးခွင့်မသာ။

(၃) လင်လစ်ပြန်မူ၊ မြင်မြင်သူ၊ ကြည်ဖြူလွန်းကျူးကာ။

ရာဓဇာတ် ပြီး၏။

---

ဒုကနိပါတ် - ၅။ ရုဟကဝဂ် -၁၉၈ - ရာဓဇာတ်။ ။ ဟုတ်မှန်စေကာမူ နား၌ကြား၍ မချမ်းသာသော စကားကို မပြောဆိုဘဲ စောင့်စည်းနိုင်သောကြောင့် အသက်သေးမှ ချမ်းသာရသော ရာဓကျေးငှက် အကြောင်း။

မိန်းမအကြောင်းပြု ဆုံးမမှု

နတ်လူတို့ဆရာဖြစ်တော်မူသော မြတ်စွာဘုရားသည် ဇေတဝန်ကျောင်း၌ သီတင်းသုံးတော်မူစဉ် တန်ဆာဆင်ထားသော မိန်းမကို မြင်သဖြင့် သာသနာတော်မှ ငြီးငွေ့ပျင်းရိကာ လူထွက်လိုသော ရဟန်းတစ်ပါး ရှိလေ၏။

ထိုရဟန်းအကြောင်းကို မြတ်စွာဘုရား သိတော်မူလျှင် “ချစ်သားရဟန်း ... မိန်းမတို့မည်သည် မစောင့်ရှောက်နိုင်၊ ရှေးအခါ၌လည်း အိမ်ရှင်ယောကျ်ားသည် တံခါးစောင့်ကို ထားခဲ့၍ စောင့်ရှောက်ပါသော်လည်း မတတ်နိုင်၊ သင်သည် လျှပ်ပေါ် လော်လည်သော မိန်းမတို့ကို အဘယ်သို့ စောင့်ရှောက်နိုင်မည်နည်း” ဟု မိန့်တော်မူကာ အောက်ပါအတိတ်ဇာတ်ကို ဆောင်တော်မူသတည်း။

ကျေးသားမှာကြား ကုန်သွယ်သွား

လွန်လေပြီးသောအခါ ဗာရာဏသီပြည်ဝယ် ဗြဟ္မဒတ်မင်း မင်းပြုသည်ရှိသော် ဘုရားအလောင်းသည် ကျေးငှက်မျိုး၌ဖြစ်၍ အမည်အားဖြင့် ရာဓဟု မှည့်ခေါ်ကြကုန်၏။ ညီငယ်ကို ပေါဋ္ဌပါဒဟု မှည့်ခေါ်ကြကုန်၏။

ထိုကျေးညီတောင်တို့ကို မုဆိုးတစ်ယောက်သည် ငယ်စဉ်ကပင် ဖမ်းယူခဲ့၍ ဗာရာဏသီပြည်တွင် မထင်ရှားသော ပုဏ္ဏားတစ်ယောက်အား ပေးလေ၏။ ပုဏ္ဏားသည် ကျေးညီနောင်တို့ကို သားသမီးအရာ၌ထား၍ မွေးမြူလေ၏။ ပုဏ္ဏား၏မယား ပုဏ္ဏေးမကား စောင့်ရှောက်ခြင်းမရှိ၊ အကျင့်သီလမရှိလေ။

ပုဏ္ဏားသည် ကုန်သွယ်သွားသည်ရှိသော် ကျေးညီနောင်တို့ကိုခေါ်၍ “အမောင်တို့ ... ငါကုန်သွယ်သွားမည်၊ အခါကာလ၌လည်းကောင်း၊ အခါကာလမဟုတ်သည်၌ လည်းကောင်း မိခင်ပုဏ္ဏေးမ ပြုလုပ်သောအမှုကို ကြည့်ရှုရစ်ကြလော၊ ယောကျ်ားတစ်ပါး ရောက်လာသည်ကို လည်းကောင်း၊ မရောက်လာသည်ကို လည်းကောင်း သိအောင် ပြုရစ်ကြကုန်လော”ဟု မှာထားကာ ပုဏ္ဏေးမကို စောင့်ရှောက်ရန် ကျေးညီနောင်တို့အား အပ်နှင်းခဲ့၍ သွားလေ၏။

ညီငယ်ပြောကြား တားမြစ်ငြား

ပုဏ္ဏေးမသည် ပုဏ္ဏားသွားသောအခါမှစ၍ ယုတ်မာသောအကျင့်ကို ကျင့်လေ၏။ နေ့၌ လည်းကောင်း၊ ည၌လည်းကောင်း လာကြသော ယောကျ်ားတို့သည် အပိုင်းအခြားမရှိကုန်။ ပေါဋ္ဌပါဒသည် မိခင်ပုဏ္ဏေးမ ပြုလုပ်သော အခြင်းအရာကို မြင်လျှင် နောင်တော်ရာဓအား “နောင်တော် ... ဖခင်ပုဏ္ဏားသည် ပုဏ္ဏေးမကို ငါတိုပအား အပ်နှင်း၍သွားသည်။ ပုဏ္ဏေးမလည်း ယုတ်မာသောအကျင့်ကို ကျင့်၏။ ပုဏ္ဏေးမကို ပြောဆိုမည်” ဟု ပန်ကြားလေ၏။ ရာဓသည် ပေါဋ္ဌပါဒအား ညီငယ် မပြောဆိုလင့်ဟု တားမြစ်လေ၏။

ညီငယ်တားမရ သေဆုံးရ

ပေါဋ္ဌပါဒသည် နောင်တော် တားမြစ်သောစကားကို မနာယူပဲ ပုဏ္ဏေးမအား “မိခင် ... သင်သည် အဘယ်ကြောင့် ယုတ်မာသောအကျင့်ကို ပြူကျင့်သနည်း”ဟု ပြောဆိုလေ၏။ ထိုအခါ ပုဏ္ဏေးမသည် ပေါဋ္ဌပါဒကို သတ်လိုသည်ဖြစ်၍ “ချစ်သားပေါဋ္ဌပါဒ ... သင်သည် ငါ့သားဖြစ်လျက် ငါ့ကို ဆုံးမပေသည်၊ ငါသည် ဤနေ့မှစ၍ မပြုကျင့်တော့ပါ”ဟု ဆိုပြီးလျှင် တစ်ဖန် “ချစ်သားပေါဋ္ဌပါဒ ... မိခင်ထံ လာပါဦးလော့”ဟု ချစ်ယောင်ပြုကာ ခေါ်ယူ၍လာသော အခါ “သင်သည် ငါ့ကို ပြောဆိုရာသလော၊ မိမိ၏ ပမာဏကိုမသိ”ဟု လည်ပင်းကိုလိမ်၍သတ်ပြီးလျှင် ခုံလောက်ကြားတွင် ထားလေ၏။

ခဖင်ပြောကြား တောသို့သွား

ပုဏ္ဏားလည်း ပြန်ရောက်လာ၍ အပန်းဖြေပြီးလျှင် ရာဓအား - “ချစ်သားရာဓ ... ငါ အရပ်တစ်ပါးမှ ယခုပြန်ရောက်လာသည်မှ မကြာမြင့်သေး၊ သင်တို့ မိခင်သည် ငါမရှိခိုက် ယောကျာ်းတစ်ပါးနှင့် ယုတ်မာသောအကျင့်ကို ကျင့်သလော၊ မကျင့်ဘဲ ရှောင်ကြဉ်သလော”- ဟု မေးမြန်းလေ၏။ ထိုအခါ ရာဓသည် ဖခင်ပုဏ္ဏားအား - “ဖခင် ... ပညာရှိတို့ မည်သည်ကား - ဟုတ်မှန်သော စကားပင် ဖြစ်သော်လည်း နား၌ကြား၍ မချမ်းသာသည်ဖြစ်ပါမူ မပြောဆိုကြကုန်၊ ပြောဆိုမိသော ပေါဋ္ဌပါဒမှာ မီးနှင့်တူသော ပြာပူမှာ သေရသကဲ့သို့ ထို့အတူ ပြောဆိုမိသောသူမှာ သေရမည်”- ဟု တရားဟော၍ အကျွန်ုပ်သည် ဤအရပ်၌ နေရန် မသင့်ပြီဟု ဖခင်ပုဏ္ဏားကို ပန်ကြားပြီးလျှင် တောသို့ဝင်လေ၏။ ဤဒေသနာတော်ကို ဟောတော်မူပြီးလျှင် သစ္စာကိုပြတော်မူသည့်အဆုံး၌ သာသနာတော်မှ ငြီးငွေ့ပျင်းရိ၍ လူထွက်လိုသောရဟန်းသည် သောတာပတ္တဖိုလ်၌ တည်လေ၏။

ဇာတ်ပေါင်း

ဤသို့လျှင် မြတ်စွာဘုရားသည် အတိတ်၊ ပစ္စုပ္ပန် နှစ်တန်သော ဝတ္ထုတို့ကို အနုသန္ဓေ ဆက်စပ်တော်မူလျက် -

ရဟန်းတို့ -

ထိုအခါ ပေါဋ္ဌပါဒ ကျေးသားသည် - ယခုအခါ အာနန္ဒာ။

ရာဓကျေးသားသည် - ငါဘုရား ဖြစ်လာပြီ - ဟု ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူသတည်း။

ဆောင်ပုဒ်

(၁) လော်လည်လျှပ်ပေါ်၊ မိပျက်ချော်၊ စောင့်သော်မရပါ။

(၂) နားမချမ်းငြား၊ မှန်စကား၊ ရှောင်ရှားပညဝါ။

(၃) ပေါဋ္ဌပါကျေး၊ ပြောမိရေး၊ သေဘေးရောက်ရရှာ။

ရာဓဇာတ် ပြီး၏။