ရုစိရဇာတ်

တိကနိပါတ် - ၃။ ဥဒပါနဝဂ် -(၂၇၅) ရုစိရဇာတ်။ ။ သူတော်ယောင်ဆောင်လျက် ခိုနှင့်ပေါင်း၍ စားဖိုအိပ်ဝင်ကာ ခိုးစားမိသဖြင့် တစ်ကိုယ်လုံး အမွေးနုတ်ခံရ၍ သေပွဲဝင်ရသော ကျီးမိုက်အကြောင်း။

[အတိတ်ဝတ္ထု လောလဇာတ်နှင့် တူ၏]

လော်လည်သမှု အကြောင်းပြု

နတ်လူတို့ဆရာ ဖြစ်တော်မူသော မြတ်စွာဘုရားသည် ဇေတဝန်ကျောင်း၌ သီတင်းသုံးတော်မူစဉ် လျှပ်ပေါ်လော်လည်းသော ရဟန်းတစ်ပါးကို အကြောင်းပြု၍ အောက်ပါအတိတ်ဇာတ်ကို ဆောင်တော်မူသတည်း။ [ဤဇာတ်၌ ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု၊ အတိတ်ဝတ္ထု၊ ဇာတ်ပေါင်းတို့သည် ဆိုခဲ့ပြီးသော လောလဇာတ်နှင့် တူကုန်ပြီ၊ ဂါထာ ပါဠိတို့သာ ထူးကုန်၏။]

ခိုပညာရှိ ပြောသောစကား -

“အဆွေ ... ဖြူစင်သော အဆင်းရှိသော ဤဗျိုင်းငှက်ကား အဘယ်သို့သော ဗျိုင်းငှက်နည်း၊ ကျီးသိုက်၌ လာနေ၏။ ငါ့အဆွေခင်ပွန်းအားလည်း အသိုက်တစ်ခုရှိ၏။ ငါ့အဆွေခင်ပွန်းဖြစ်သော ကျီးကား ကြမ်းတမ်းလှ၏”။

ကျီးမိုက်ဆိုသောစကား -

“အဆွေ ... ငှက်တို့အစာဖြစ်သော မြက်သီးကိုသာ စားသောသင်သည် အကျွန်ုပ်ကို မသိသလော၊ သင်၏စကားကို မနာယူမိ၍ ငါ့ကို အမွေးနုတ်အပ်ပြီ၊ ကျက်စားရာမှ ပြန်လာသော သင်သည် ငါ့ကို ရှုကြည့်ပါဦးလော့”။

ခိုပညာရှိ ဆိုသောစကား -

“အဆွေ ... သင်သည် နောက်ထပ်လည်း ဤလိုဆင်းရဲဒုက္ခမျိုးသို့ ရောက်ရလတ္တံ့၊ အမှန်မှာ သင်တို့ အလေ့အကျင့်ကား ထိုဆင်းရဲဒုက္ခမျိုးသို့ ရောက်ဖို့ရန် အလေ့အကျင့်သာဖြစ်၏။ ငှက်တို့အား လူတို့ အသုံးအဆောင်တို့မှာ သုံးဆောင်လွယ်သည် မဟုတ်ကုန်”။

ရုစိရဇာတ် ပြီး၏။