သမာပတ်

ခပ်သိမ်းသော ဖလဋ္ဌန်ပုဂ္ဂိုလ်တို့သည် မိမိတို့၏ ဖိုလ်ကို မိမိတို့အသီးသီး ဝင်စားနိုင်ကြကုန်၏။ မဝင်စားနိုင်သူဟူ၍ မရှိကြကုန်။ ထို့ကြောင့် ဖလသမာပတ်မည်သည် ခပ်သိမ်းသော ဖလဋ္ဌန်ပုဂ္ဂိုလ်တို့နှင့်ဆက်ဆံ၏။

ဒိဋ္ဌဓမ္မနိဗ္ဗာန်

ဒိဋ္ဌဓမ္မနိဗ္ဗာန်ဟု ဆိုအပ်သော နိရောဓသမာပတ်သည်မူကား လောကီဈာန်သမာပတ် ၈-ပါး၊ ၉-ပါးကို အကုန်ရရှိ၍နေသော ကာမရူပအနာဂါမ်၊ ရဟန္တာတို့သည်သာလျှင် ဝင်စားနိုင်ကုန်၏။

ဝင်စားခြင်း

ရူပ ပထမဈာန် သမာပတ်ကို ရှေးဦးစွာ ဝင်စား၏။ ထိုမှမြင့်၍ ထိုပထမဈာန်သမာပတ် အတွင်း၌ရှိသော ရုပ်နာမ်တရားတို့ကို လက္ခဏာရေးတင်ရှု၏။ ဈာန်ဝင်စားမှုကား သမထအလုပ်ဖြစ်သည်။ လက္ခဏာရေးတင်မှုသည် ဝိပဿနာအလုပ် ဖြစ်သည်။

ဤနည်းတူ ဒုတိယဈာန်သမာပတ်၊ တတိယဈာန်သမာပတ်၊ စတုတ္ထဈာန်သမာပတ်၊ ပဉ္စမဈာန်သမာပတ်၊ အာကာသာနဉ္စာယတနသမာပတ်၊ ဝိညာဏဉ္စသမာပတ်၊ အာကိဉ္စညာယတနသမာပတ်တို့ကိုလည်း အစဉ်အတိုင်း ဝင်စား၍သွား၏။ အာကိဉ္စညာယတနသမာပတ်ထပြီးသည်၏ အခြားမဲ့၌ ပုဗ္ဗကိစ္စ ၄-ပါးကို ပြုပြီးလျှင် နေဝသညာနာသညာယတနသမာပတ်ကို ဝင်စား၏။ အနာဂါမ်ပုဂ္ဂိုလ်ကား နေဝသညာကုသိုလ်ဇော ၂-ကြိမ်၊ ရဟန္တာပုဂ္ဂိုလ်ကား နေဝသညာကြိယာဇော ၂-ကြိမ် ကျပြီးလျှင် စိတ်အစဉ် ချုပ်ပြတ်ခြင်းဟူသော နိရောဓသမာပတ်သို့ ရောက်လေ၏။ စိတ်မရှိဘဲ ၇-ရက်, ၆-ရက် စသည် တည်နေပြီးနောက် ထိုသမာပတ်မှ ထလိုသော် ရှေးဦးစွာ အနာဂါမ်ပုဂ္ဂိုလ်ကား အနာဂါမိဖိုလ်၊ ရဟန္တာပုဂ္ဂိုလ်ကား အရဟတ္တဖိုလ် တစ်ကြိမ်ဖြစ်၍ ဘဝင်ကျ၏။