ဝီကီပီးဒီးယား

အောက်တိုဘာတော်လှန်ရေး: တည်းဖြတ်မှု မူကွဲများ

ရာဇဝင်ကို အပြန်အလှန်အားဖြင့် ဝင်ကြည့်ရန်
← တည်းဖြတ်မူ အဟောင်းပိုသစ်သော တည်းဖြတ်မှု
Content deleted Content added
မြင်ကွင်းဝီကီစာသား
စာကြောင်း ၆ -
 
==သမိုင်းကြောင်းနောက်ခံ==
ရုရှားပြည်တွင် လူမှုရေး၊ စီးပွားရေးနှင့် နိုင်ငံရေးဆိုင်ရာ အကျပ်အတည်းများ တစ်နိုင်ငံလုံးတွင် ဖြစ်ပွားလျက်ရှိနေသည်။ ရုရှားပြည် ယာယီအစိုးရသည် တိုင်းပြည်ကို ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရ ဖြစ်နေသည်။ စက်မှုလုပ်ငန်းနှင့် သယ်ယူပို့ဆောင်ရေးလုပ်ငန်းများ ပိုမိုဆိုးရွားလာသည်။ စားရေရိက္ခာရရှိမှုတွင် အခက်အခဲများဖြစ်ပေါ်လာသည်။ ၁၉၁၇ခုနှစ်၏ စက်မှုလုပ်ငန်းထုတ်ကုန်ပမာဏသည် ၁၉၁၆ခုနှစ်ကထက် ၃၆% ကျဆင်းသွားသည်။ ဆောင်းဦးရာသီတွင် ယူရယ်လ်၊ ဒွန်ဘာနှင့် အခြားသော စက်မှုဇုန်များရှိ လုပ်ငန်းပေါင်း ၅၀%ကို ပိတ်ပစ်လိုက်ရသည်။ လူနေမှုစရိတ်မှာ ကြီးမြင့်လာသည်။ လုပ်သားများ၏ လုပ်အားခမှာ ၁၉၁၃ခုနှစ်တွင် ရရှိခဲ့သော ပမာဏ၏ ၅၀%သာ ရရှိတော့သည်။ ရုရှားနိုင်ငံ၏ ပြည်တွင်းကြွေးမြီမှာ ၁၉၁၇ခုနှစ်တွင် ရူဘယ်ငွေ ၅၀ ဘီလျံအထိ တိုးတက်လာခဲ့သည်။ ပြည်ပနိုင်ငံများသို့ပေးဆပ်ရန်ကြွေးမြီမှာလည်း ရူဘယ်ငွေ ၁၁ဘီလျံအထိ တိုးတက်လာခဲ့သည်။ တိုင်းပြည်မှာ ဘဏ္ဍာရေး ဒေဝါလီခံရကိန်းဆိုက်နေသည်။ ဗဟိုစက်မှုဇုန်ဒေသများတွင် ချည်မျှင်နှင့်အထည်အလုပ်သမားသပိတ်၊ ၁၉၁၇ခုနှစ်၊ စက်တင်ဘာနှင့် အောက်တိုဘာ လများတွင် မောစကိုနှင့် ပီထရိုဂရက်တို့၌ အလုပ်သမားသပိတ်များ၊ ဒွန်ဘာနှင့် ယူရယ်လ်တွင် သတ္တုတွင်းအလုပ်သမားသပိတ်၊ ဘာကူးတွင်ရေနံမြေအလုပ်သမားသပိတ်၊ မီးရထားလမ်းကြောင်းပေါင်း ၄၄ခုတွင် မီးရထားအလုပ်သမားသပိတ်များ ဖြစ်ပွားခဲ့သည်။ ယင်းသပိတ်များအတွင်း အလုပ်သမားပေါင်း တစ်သန်းကျော်မျှ ပါဝင်ဆင်နွှဲခဲ့ကြသည်။ အလုပသမားများက စက်ရုံအလုပ်ရုံ လုပ်ငန်းများကို သိမ်းပိုက်လိုက်ကြသည်။
 
၁၉၁၇ခုနှစ် အောက်တိုဘာလတွင် တောင်သူလယ်သမား လေးထောင်ကျော်က မြေရှင်များကို ဆန္ဒပြမှု ဖြစ်ပွားခဲ့သည်။ ယာယီအစိုးရက လယ်သမားများကို ဖမ်းဆီး အရေးယူမှုပြုခဲ့ရာ လယ်သမားများက ပိုမိုဒေါသထွက်လာခဲ့ကြသည်။ ပီထရိုဂရက်၊ မော်စကိုနှင့် အခြားမြို့ကြီးများမှ စစ်သားများ၊ ဘောလ်တစ်ရေတပ်မှ ရေတပ်သားများက ယာယီအစိုးရကို အသိအမှတ်မပြုနိုင်ကြောင်း၊ အမိန့်များကို နာခံမည်မဟုတ်ကြောင်း တရားဝင်ထုတ်ဖော်ကြေညာသည်။
A nationwide crisis had developed in Russia affecting social, economic, and political relations. The policies of the Russian Provisional Government had brought the country to the brink of catastrophe. Disorder in industry and transport had intensified, and difficulties in obtaining provisions had increased. Gross industrial production in 1917 had decreased by over 36 percent from what it had been in 1916. In the autumn, as much as 50 percent of all enterprises were closed down in the Urals, the Donbas, and other industrial centers, leading to mass unemployment. At the same time, the cost of living increased sharply. The real wages of the workers fell about 50 percent from what they had been in 1913. Russia’s national debt in October 1917 had risen to 50 billion rubles. Of this, debts to foreign governments constituted more than 11 billion rubles. The country faced the threat of financial bankruptcy.[3]
မှတ်တမ်းများအရ နိုင်ငံခြားရေးဝန်ကြီး ပေဗယ်လ် မီလ်ယူကော့ က ယာယီအစိုးရသည် ဝန်ရိုးတန်းနိုင်ငံများကို အပြီးသတ်ချေမှုန်းရန် ဆန္ဒရှိကောင်း မေလ (၁)ရက်နေ့တွင် ပြောကြားလိုက်ရာ မကျေနပ်မှုများတိုးပွားလာခဲ့သည်။ မေလ ၁ရက်နေ့မှ ၄ရက်နေ့အတွင်း ဘောရှီဗစ်တို့ဦးဆောင်သော အလုပ်သမားများနှင့် စစ်သားများ အင်အား တစ်သိန်းကျော် ပါဝင်သည့် ပီထရိုဂရက်မြို့ဆန္ဒပြပွဲတွင် စစ်ကိုမလိုလား။ ဆိုဗီယက်တွေကို အာဏာလွှဲ။ ဟူသော စာတမ်းများ ကိုင်ဆောင်ဆန္ဒပြခဲ့သည်။ ယင်းလူထုဆန္ဒပြပွဲများသည် ယာယီအစိုးရအတွက် အကျပ်အတည်းရိုက်စေခဲ့သည်။
In September and October 1917, there were strikes by the Moscow and Petrograd workers, the miners of the Donbas, the metalworkers of the Urals, the oil workers of Baku, the textile workers of the Central Industrial Region, and the railroad workers on 44 different railway lines. In these months alone more than a million workers took part in mass strike action. Workers established control over production and distribution in many factories and plants in a social revolution.
ဇူလိုင်လ ၁ရက်နေ့တွင် ပီထရိုဂရက်မြို့မှ အလုပ်သမားနှင့် စစ်သား ငါးသိန်းခန့်က စစ်ကိုမလိုလား။ ဆိုဗီယက်တွေကို အာဏာလွှဲ။ အရင်းရှင်ဝန်ကြီးဆယ်ယောက်နုတ်ထွက်ပေး။ ဟူသော စတမ်းများကိုင်ဆောင် ဆန္ဒပြကြသည်။
By October 1917 there had been over four thousand peasant uprisings against landowners. When the Provisional Government sent out punitive detachments it only enraged the peasants. The garrisons in Petrograd, Moscow, and other cities, the Northern and Western fronts, and the sailors of the Baltic Fleet in September openly declared through their elected representative body Tsentrobalt that they did not recognize the authority of the Provisional Government and would not carry out any of its commands.[3]
In a diplomatic note of the 1st May, the minister of foreign affairs, Pavel Milyukov, expressed the Provisional Government’s desire to carry the war against the Central Powers through “to a victorious conclusion,” arousing broad indignation. On 1-4 May about 100,000 workers and soldiers of Petrograd, and after them the workers and soldiers of other cities, led by the Bolsheviks, demonstrated under banners reading “Down with the war!” and “all power to the soviets!” The mass demonstrations resulted in a crisis for the Provisional Government.[3]
On July 1st about 500,000 workers and soldiers in Petrograd demonstrated, again demanding “all power to the soviets,” “down with the war,” and “down with the ten capitalist ministers.” The Provisional Government opened an offensive against the Germans on 1 July but it soon collapsed. The news of the offensive and its collapse intensified the struggle of the workers and the soldiers. A new crisis in the Provisional Government began on 15 July. On 16 July spontaneous demonstrations of workers and soldiers began in Petrograd, demanding that power be turned over to the soviets. The Central Committee of the Russian Social Democratic Labour Party provided leadership to the spontaneous movements. On 17 July, over 500,000 people participated in a peaceful demonstration in Petrograd. The Provisional Government, with the support of the SR-Menshevik leaders of the All-Russian Executive Committee of the Soviets, ordered an armed attack against the demonstrators. Fifty-six people were killed and 650 were wounded.[3]
A period of repression followed. On 5-6 July attacks were made on the editorial offices and printing presses of Pravda and on the Palace of Kshesinskaia, where the Central Committee and the Petrograd Committee of the Bolsheviks were located. On 7 July a government decree ordering the arrest and trial of Lenin was published. He was forced to go underground, just as he had been under the Tsarist regime. Bolsheviks began to be arrested, workers were disarmed, and revolutionary military units in Petrograd were disbanded or sent off to the front. On 12 July the Provisional Government published a law introducing the death penalty at the front. The formation of the second coalition government, with Kerensky as chairman, was completed on 24 July.[3]
"https://my.wikipedia.org/wiki/အောက်တိုဘာတော်လှန်ရေး" မှ ရယူရန်