ဝီကီပီးဒီးယား

အနတ္တလက္ခဏသုတ်: တည်းဖြတ်မှု မူကွဲများ

ရာဇဝင်ကို အပြန်အလှန်အားဖြင့် ဝင်ကြည့်ရန်
← တည်းဖြတ်မူ အဟောင်းပိုသစ်သော တည်းဖြတ်မှု
Content deleted Content added
မြင်ကွင်းဝီကီစာသား
စာကြောင်း ၂၀ -
 
 
 
အခါတစ်ပါး၌ မြတ်စွာဘုရားသည် ဗာရာဏသီပြည် ဣသိပတန မိဂါဝုန်တော၌ သီတင်းသုံးတော် မူနေ၏။သီတင်းသုံးတော်မူနေ၏။ ထိုအခါ မြတ်စွာဘုရားသည် ပဉ္စဝဂ္ဂီရဟန်းတို့ကို ရဟန်းတို့ဟုချစ်ရသားရဟန်းတို့ဟု မိန့်တော်မူ၏။ အသျှင်ဘုရားဟု ထိုရဟန်းတို့သည် မြတ်စွာဘုရားအား ပြန်ကြားလျှောက်ထားကြ ကုန်၏။
 
အရှင်ဘုရားဟု ထိုရဟန်းတို့သည် မြတ်စွာဘုရားအား ပြန်ကြားလျှောက်ထားကြကုန်၏။
 
===ရူပက္ခန္ဓာ အနတ္တ ဖြစ်ပုံ===
Line ၄၄ ⟶ ၄၇:
 
 
သညာသည် အတ္တမဟုတ်၊ ရဟန်းတို့ သညာသည် အတ္တ ဖြစ်ခဲ့ငြားအံ့၊ ဤသညာသည် နာကျင်ခြင်းငှါ မဖြစ်ရာ၊ ငါ၏ သညာသည် ဤသို့ ဖြစ်စေ၊ ငါ၏ သညာသည် ဤသို့ မဖြစ်စေလင့်ဟု သညာ၌ တောင့်တမှုကို ရကောင်းရာ၏။ ရဟန်းတို့ သညာသည် အတ္တမဟုတ်သောကြောင့် နာကျင်ခြင်းငှါ ဖြစ်၏။ ငါ၏ သညာသည် ဤသို့ဖြစ်စေ၊ ငါ၏ သညာသည် ဤသို့ မဖြစ်စေလင့်ဟု သညာဤသညာ၌ တောင့်တမှုကို ရလည်းမရ။
 
===သင်္ခါရက္ခန္ဓာ အနတ္တ ဖြစ်ပုံ===
Line ၆၃ ⟶ ၆၆:
 
===ရူပက္ခန္ဓာ၌ လက္ခဏာရေး သုံးပါး===
တံ ကိံ မညထ ဘိက္ခဝေ၊ ရူပံ နိစ္စံ ဝါ အနိစ္စံ ဝါတိ။ အနိစ္စံ ဘန္တေ။ ယံ ပနာနိစ္စံ၊ ဒုက္ခံ ဝါ တံ သုခံ ဝါတိ။ ဒုက္ခံ ဘန္တေ။ဘန္တေ ။ ယံ ပနာနိစ္စံ ဒုက္ခံ ဝိပရိဏာမဓမ္မံ၊ ကလ္လံ နုတံ သမနုပဿိ တုံ ဧတံ မမ၊ ဧသော ဟမသ္မိ၊ ဧသော မေ အတ္တာ တိ။ နော ဟေတံ ဘန္တေ။
 
 
 
ရဟန်းတို့ ထိုအရာကို အဘယ်သို့ မှတ်ထင်ကုန်သနည်း၊ ရုပ်သည် မြဲသလော မမြဲသလော၊ မမြဲပါ အသျှင်ဘုရား။ မမြဲသော ရုပ်သည် ဆင်းရဲလော ချမ်းသာလော။ ဆင်းရဲပါ အသျှင်ဘုရား။ မမြဲသော ဆင်းရဲသော ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘောရှိသော ရုပ်ကို ဤရုပ်သည် ငါ့ဥစ္စာ ဖြစ်၏၊ ဤရုပ်သည် ငါ ဖြစ်၏၊ ဤရုပ်သည် ငါ၏ ကိုယ် အတ္တတည်းဟု ရှုခြင်းငှါ သင့်လျော်ပါမည်လော။ မသင့်လျော်ပါ အသျှင်ဘုရား။▼
 
ရဟန်းတို့ ထိုအရာကို အဘယ်သို့ မှတ်ထင်ကုန်သနည်း။
 
ရုပ်သည် မြဲသလော မမြဲသလော။
 
မမြဲပါ အရှင်ဘုရား။
 
မမြဲသော ရုပ်သည် ဆင်းရဲလော၊ ချမ်းသာလော။
 
ဆင်းရဲပါ အရှင်ဘုရား။ မမြဲသော၊ ဆင်းရဲသော၊ ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘောရှိသော ရုပ်ကို ဤရုပ်သည် ငါ့ဥစ္စာ ဖြစ်၏။ ဤရုပ်သည် ငါ ဖြစ်၏။ ဤရုပ်သည် ငါ၏ ကိုယ် အတ္တတည်းဟု ရှုခြင်းငှါ သင့်လျော်ပါမည်လော။
 
မသင့်လျော်ပါ အရှင်ဘုရား။
 
===နာမက္ခန္ဓာလေးပါး၌ လက္ခဏာရေး သုံးပါး===
Line ၇၈ ⟶ ၉၃:
 
 
ဝေဒနာသည် မြဲသလော မမြဲသလော။ မမြဲပါ အသျှင်ဘုရား။ မမြဲသော ဝေဒနာသည် ဆင်းရဲလော ချမ်းသာလော။ ဆင်းရဲပါ အသျှင်ဘုရား။ မမြဲသော ဆင်းရဲသော ဖောက်ပြန်ခြင်း သဘောရှိသော ဝေဒနာကို ဤဝေဒနာသည် ငါ့ဥစ္စာ ဖြစ်၏၊ ဤဝေဒနာသည် ငါ ဖြစ်၏၊ ဤဝေဒနာသည် ငါ၏ ကိုယ်အတ္တတည်းဟု ရှုခြင်းငှါ သင့်လျော်ပါမည်လော။ မသင့်လျော်ပါ အသျှင်ဘုရား။▼
 
ဝေဒနာသည် မြဲသလော မမြဲသလော။
သညာသည် မြဲသလော မမြဲသလော။ မမြဲပါ အသျှင်ဘုရား။ မမြဲသော သညာသည် ဆင်းရဲလော ချမ်းသာလော။ ဆင်းရဲပါ အသျှင်ဘုရား။ မမြဲသော ဆင်းရဲသော ဖောက်ပြန်ခြင်း သဘောရှိသော သညာကို ဤသညာသည် ငါ့ဥစ္စာဖြစ်၏၊ ဤသညာသည် ငါ ဖြစ်၏၊ ဤသညာသည် ငါ၏ အတ္တဖြစ်တည်းဟု ရှုခြင်းငှါ သင့်လျော်ပါမည်လော။ မသင့်လျော်ပါ အသျှင်ဘုရား။▼
 
မမြဲပါ အသျှင်ဘုရား။
သင်္ခါရတို့သည် မြဲသလော မမြဲသလော။ မမြဲပါ အသျှင်ပါဘုရား။ မမြဲသော သင်္ခါရတို့သည် ဆင်းရဲလော ချမ်းသာလော။ ဆင်းရဲပါ အသျှင်ဘုရား။ မမြဲသော ဆင်းရဲသော ဖောက်ပြန်ခြင်း သဘောရှိသော သင်္ခါရတို့ကို ဤသင်္ခါရတို့သည် ငါ့ဥစ္စာ ဖြစ်၏၊ ဤသင်္ခါရတို့သည် ငါ ဖြစ်၏၊ ဤသင်္ခါရတို့သည် ငါ၏ ကိုယ် အတ္တတည်းဟု ရှုခြင်းငှါ သင့်လျော်ပါမည်လော။ မသင့်လျော်ပါ အသျှင်ဘုရား။
 
မမြဲသော ဝေဒနာသည် ဆင်းရဲလော၊ ချမ်းသာလော။
ဝိညာဏ်သည် မြဲသလော မမြဲသလော။ မမြဲပါ အသျှင်ဘုရား။ မမြဲသော ဝိညာဏ်သည် ဆင်းရဲလော ချမ်းသာလော။ ဆင်းရဲပါ အသျှင်ဘုရား။ မမြဲသော ဆင်းရဲသော ဖောက်ပြန်ခြင်း သဘောရှိသော ဝိညာဏ်ကို ဤဝိညာဏ်သည် ငါ့ဥစ္စာ ဖြစ်၏၊ ဤဝိညာဏ်သည် ငါ ဖြစ်၏၊ ဤဝိညာဏ်သည် ငါ၏ ကိုယ် အတ္တတည်းဟု ရှုခြင်းငှါ သင့်လျော်ပါမည်လော။ မသင့်လျော်ပါ အသျှင်ဘုရား။
 
ဆင်းရဲပါ အရှင်ဘုရား။
 
မမြဲသော၊ ဆင်းရဲသော၊ ဖောက်ပြန်ခြင်း သဘောရှိသော ဝေဒနာကို ဤဝေဒနာသည် ငါ့ဥစ္စာ ဖြစ်၏။ ဤဝေဒနာသည် ငါ ဖြစ်၏။ ဤဝေဒနာသည် ငါ၏ ကိုယ်အတ္တတည်းဟု ရှုခြင်းငှါ သင့်လျော်ပါမည်လော။
 
မသင့်လျော်ပါ အရှင်ဘုရား။
 
▲ဝေဒနာသည်သညာသည် မြဲသလော မမြဲသလော။ မမြဲပါ အသျှင်ဘုရား။ မမြဲသော ဝေဒနာသည်သညာသည် ဆင်းရဲလော ချမ်းသာလော။ ဆင်းရဲပါ အသျှင်ဘုရား။အရှင်ဘုရား။ မမြဲသော ဆင်းရဲသော ဖောက်ပြန်ခြင်း သဘောရှိသော ဝေဒနာကိုသညာကို ဤဝေဒနာသည်ဤသညာသည် ငါ့ဥစ္စာငါ့ဥစ္စာဖြစ်၏၊ ဖြစ်၏၊ ဤဝေဒနာသည်ဤသညာသည် ငါ ဖြစ်၏၊ ဤဝေဒနာသည်ဤသညာသည် ငါ၏ ကိုယ်အတ္တတည်းဟုအတ္တဖြစ်တည်းဟု ရှုခြင်းငှါ သင့်လျော်ပါမည်လော။ မသင့်လျော်ပါ အသျှင်ဘုရား။
 
မသင့်လျော်ပါ အရှင်ဘုရား။
 
 
▲သညာသည်သင်္ခါရတို့သည် မြဲသလော မမြဲသလော။ မမြဲပါ အသျှင်ဘုရား။အသျှင်ပါဘုရား။ မမြဲသော သညာသည်သင်္ခါရတို့သည် ဆင်းရဲလော ချမ်းသာလော။ ဆင်းရဲပါ အသျှင်ဘုရား။အရှင်ဘုရား။ မမြဲသော ဆင်းရဲသော ဖောက်ပြန်ခြင်း သဘောရှိသော သညာကိုသင်္ခါရတို့ကို ဤသညာသည်ဤသင်္ခါရတို့သည် ငါ့ဥစ္စာဖြစ်၏၊ငါ့ဥစ္စာ ဤသညာသည်ဖြစ်၏၊ ဤသင်္ခါရတို့သည် ငါ ဖြစ်၏၊ ဤသညာသည်ဤသင်္ခါရတို့သည် ငါ၏ အတ္တဖြစ်တည်းဟုကိုယ် အတ္တတည်းဟု ရှုခြင်းငှါ သင့်လျော်ပါမည်လော။ မသင့်လျော်ပါ အသျှင်ဘုရား။
 
 
မသင့်လျော်ပါ အရှင်ဘုရား။
 
▲ရဟန်းတို့ ထိုအရာကို အဘယ်သို့ မှတ်ထင်ကုန်သနည်း၊ ရုပ်သည်ဝိညာဏ်သည် မြဲသလော မမြဲသလော၊မမြဲသလော။ မမြဲပါ အသျှင်ဘုရား။ မမြဲသော ရုပ်သည်ဝိညာဏ်သည် ဆင်းရဲလော ချမ်းသာလော။ ဆင်းရဲပါ အသျှင်ဘုရား။ မမြဲသော ဆင်းရဲသော ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘောရှိသောဖောက်ပြန်ခြင်း ရုပ်ကိုသဘောရှိသော ဤရုပ်သည်ဝိညာဏ်ကို ဤဝိညာဏ်သည် ငါ့ဥစ္စာ ဖြစ်၏၊ ဤရုပ်သည်ဤဝိညာဏ်သည် ငါ ဖြစ်၏၊ ဤရုပ်သည်ဤဝိညာဏ်သည် ငါ၏ ကိုယ် အတ္တတည်းဟု ရှုခြင်းငှါ သင့်လျော်ပါမည်လော။ မသင့်လျော်ပါ အသျှင်ဘုရား။
 
မသင့်လျော်ပါ အရှင်ဘုရား။
 
===ရုပ်တရားကို တဏှာ မာန ဒိဋ္ဌိဂါဟတို့ဖြင့် မရှုကြည့်အပ်ပုံ===
Line ၉၀ ⟶ ၁၂၄:
 
 
 
ရဟန်းတို့ ထိုသို့ ဖြစ်ခြင်းကြောင့် အတိတ် အနာဂတ် ပစ္စုပ္ပန်လည်း ဖြစ်သော၊ အတွင်း အပြင်လည်း ဖြစ်သော၊ အကြမ်း အနုလည်း ဖြစ်သော၊ အယုတ် အမြတ်လည်း ဖြစ်သော၊ အဝေး အနီးလည်း ဖြစ်သော အလုံးစုံသော ရုပ်ကို ဤရုပ်သည် ငါ့ဥစ္စာမဟုတ်၊ ဤရုပ်သည် ငါမဟုတ်၊ ဤရုပ်သည် ငါ၏ ကိုယ်အတ္တမဟုတ်ဟု ဤသို့ ဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ မှန်ကန်သော ပညာဖြင့် ရှုရမည်။
ရဟန်းတို့ ထိုသို့ ဖြစ်ခြင်းကြောင့်
 
အတိတ် (တွင် ဖြစ်ခဲ့သော ရုပ်)၊ အနာဂတ် (တွင် ဖြစ်မည့် ရုပ်)၊ ပစ္စုပ္ပန် (တွင် ဖြစ်နေသော ရုပ်)
 
(ခန္ဒာကိုယ်) အတွင်း (ဖြစ်သော ရုပ်)၊ (ခန္ဒာကိုယ်) ပြင်ပ (တွင်ဖြစ်သော ရုပ်)၊
 
အကြမ်း (ကြမ်းတမ်းသော ရုပ်)၊ အနု (နူးညံ့သော ရုပ်)
 
အယုတ် (ယုတ်ညံ့သော ရုပ်)၊ အမြတ် (မြင့်မြတ်သော ရုပ်)
 
အဝေး (တွင် ဖြစ်သော ရုပ်)၊ အနီး (တွင် ဖြစ်သော ရုပ်)
 
အလုံးစုံသော ရုပ်တို့ကို ဤရုပ်သည် ငါ့ဥစ္စာမဟုတ်။ ဤရုပ်သည် ငါမဟုတ်။ ဤရုပ်သည် ငါ၏ ကိုယ်အတ္တမဟုတ်ဟု ဤသို့ ဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ မှန်ကန်သော ပညာဖြင့် ရှုရမည်။
 
===ဝေဒနာတရားကို တဏှာ မာန ဒိဋ္ဌိဂါဟတို့ဖြင့် မရှုကြည့်အပ်ပုံ===
Line ၁၂၁ ⟶ ၁၆၈:
 
 
 
ရဟန်းတို့ ဤသို့ရှုသော အကြားအမြင်ရှိသော အရိယာတပည့်သည် ရုပ်၌လည်း ငြီးငွေ့၏၊ ဝေဒနာ၌လည်း ငြီးငွေ့၏၊ သညာ၌လည်း ငြီးငွေ့၏၊ သင်္ခါရတို့၌လည်း ငြီးငွေ့၏၊ ဝိညာဏ်၌လည်း ငြီးငွေ့၏၊ ငြီးငွေ့သော် စွဲမက်မှု ကင်း၏၊ စွဲမက်မှု ကင်းခြင်းကြောင့် ကိလေသာမှ လွတ်မြောက်၏၊ ကိလေသာမှ လွတ်မြောက်သောကြောင့် ကိလေသာမှ လွတ်မြောက်ပြီဟု အသိဉာဏ် ဖြစ်ပေါ်၏၊ ပဋိသန္ဓေ နေမှု ကုန်ပြီ၊ အကျင့်မြတ်ကို ကျင့်သုံးပြီးပြီ၊ ပြုဖွယ် မဂ်ကိစ္စကို ပြုပြီးပြီ၊ ဤမဂ်ကိစ္စအလို့ငှါ တစ်ပါးသော ပြုဖွယ် မရှိတော့ပြီဟု ဟောတော်မူ၏။
ရဟန်းတို့ ဤသို့ရှုသော အကြားအမြင်ရှိသော
 
အရိယာတပည့်သည် ရုပ်၌လည်း ငြီးငွေ့၏။
 
ဝေဒနာ၌လည်း ငြီးငွေ့၏။
 
သညာ၌လည်း ငြီးငွေ့၏။
 
သင်္ခါရတို့၌လည်း ငြီးငွေ့၏။
 
ဝိညာဏ်၌လည်း ငြီးငွေ့၏။
 
ငြီးငွေ့သော် စွဲမက်မှု ကင်း၏။
 
စွဲမက်မှု ကင်းခြင်းကြောင့် ကိလေသာမှ လွတ်မြောက်၏။
 
ကိလေသာမှ လွတ်မြောက်သောကြောင့် ကိလေသာမှ လွတ်မြောက်ပြီဟု အသိဉာဏ် ဖြစ်ပေါ်၏။
 
ပဋိသန္ဓေ နေမှု ကုန်ပြီ။
 
အကျင့်မြတ်ကို ကျင့်သုံးပြီးပြီ။
 
ပြုဖွယ် မဂ်ကိစ္စကို ပြုပြီးပြီ။
 
ဤမဂ်ကိစ္စအလို့ငှါ တစ်ပါးသော ပြုဖွယ် မရှိတော့ပြီဟု ဟောတော်မူ၏။
 
===ပဉ္စဝဂ္ဂီရဟန်းများ ရဟန္တာ ဖြစ်ပုံ===
Line ၁၃၀ ⟶ ၂၀၂:
 
 
 
မြတ်စွာဘုရားသည် ဤစကားကို မိန့်တော်မူ၏၊ ပဉ္စဝဂ္ဂီရဟန်းတို့သည် မြတ်စွာဘုရား မိန့်တော်မူသော စကားကို နှစ်လိုသည် ဖြစ်၍ ဝမ်းမြောက်စွာ ခံယူကုန်ပြီ။ ဤဂါထာမဖက် သက်သက်သော ဒေသနာကို ဟောတော်မူအပ်သည်ရှိသော် ပဉ္စဝဂ္ဂီရဟန်းတို့၏ စိတ်တို့သည် မစွဲလမ်းမူ၍မစွဲလမ်းမူ အာသဝေါတို့မှ လွန်မြောက်ကုန်၏။
 
အနတ္တလက္ခဏသုတ် ပြီး၏။
"https://my.wikipedia.org/wiki/အနတ္တလက္ခဏသုတ်" မှ ရယူရန်