အဒန္တအဂုတ္တသုတ်

မျက်စိ, နား, နှာ, လျှာ, ကိုယ်, စိတ်ဟူသော တွေ့ထိမှု၏တည်ရာ ဖဿာယတနကို မဆုံးမ, မလုံခြုံမှု မစောင့်ရှောက်, မပိတ်ဆို့သည်ရှိသော် (ငရဲအစရှိသော) လွန်ကဲသော ဆင်းရဲကို ဆောင်တတ်၏။ မျက်စိ, နား, နှာ, လျှာ, ကိုယ်, စိတ်ဟူသော တွေ့ထိမှု၏တည်ရာ ဖဿာယတနကို ဆုံးမ(ယဉ်ကျေး)ပြီး၊ လုံခြုံ, စောင့်ရှောက်မှု ပိတ်ဆို့ပြီးသည်ရှိသော် (ဈာန် မဂ်, ဖိုလ် ဟူသော) လွန်ကဲသော ချမ်းသာကို ဆောင်တတ်၏-အစရှိသည်ဖြင့် အကောင်း ဖဿာယတနတို့နှင့် တွေ့ထိသော်လည်း နှစ်သက်မှုဆန္ဒရာဂ, မကောင်းသော ဖဿာယတနတို့နှင့် တွေ့ထိရာ၌လည်း အမျက်ထွက်မှု, စိတ်မချမ်းသာမှု, ဒေါသတို့မဖြစ်အောင် လွှမ်းမိုးနှိမ်နင်းနိုင်သူသည် ပဋိသန္ဓေနေမှု, သေမှုတို့၏ တဖက်ကမ်း (နိဗ္ဗာန်) သို့ရောက် ရ၏-ဟု ဟောပြတော်မူသည့်သုတ်။