အာရညိကသုတ်

(၁) အသိဉာဏ်ပညာမရှိ အကျိုးအာနိသင်ရှိသည်ကိုမသိဘဲ တော၌နေသောရဟန်း၊

(၂) (လာဘသက္ကာရသိလောကကိုအလိုရှိခြင်းဟူသော)ယုတ်မာသောအလို (အလိုဆိုး)ဖြင့် တော၌နေသောရဟန်း၊

(၃) ရူးသွပ်ခြင်း၊ စိတ်ပျံ့လွင့်ခြင်းကြောင့် တော၌နေသောရဟန်း၊

(၄) မြတ်ဗုဒ္ဓနှင့် မြတ်ဗုဒ္ဓ၏သာဝကတို့သည် ချီးမွမ်းအပ်၏ဟု (နှလုံးသွင်း၍) တော၌ နေသောရဟန်း၊

(၅) အလိုနည်းမှု၊ ရောင့်ရဲလွယ်မှု၊ ကိလေသာနည်းပါးမှု၊ ကိလေသာတို့မှ ကင်းဆိတ်မှု၊ ကောင်းသောအကျင့်ဖြင့် အကျိုးရှိမှုတို့ကိုမှီ၍ တော၌နေသောရဟန်း၊ နွားမမှ နို့ရည်၊ နို့ရည်မှ နို့ဓမ်း၊ နိုခမ်းမှ ဆီဦး၊ ဆီဦးမှ ထောပတ်၊ ထောပတ်မှ ထောပတ်ကြည်ဖြစ်ရာတွင် ထောပတ်ကြည်ကိုအကောင်းဆုံးဟုဆိုရသကဲ့သို့ အထက်ပါတောရကျောင်းနေရဟန်းငါးမျိုးတို့တွင် အမှတ် (၅)တောကျောင်းနေ ရဟန်းသည် အမြင့်မြတ်ဆုံးဖြစ်၏ဟု ဟောတော်မူသည့်သုတ်။