ပဝါရဏာ

(၁) ဖိတ်ခေါ်ခြင်း။

(၂) မြင်ခြင်း၊ ကြားခြင်း၊ ယုံမှားခြင်းတို့ဖြင့် သံဃာကို ဖိတ်ခေါ်ကြောင်းဖြစ်သော အခွင့်ပေးခြင်း၊ (ဝိနည်းအရ) ဖိတ်ကြားခြင်း၊ ပဝါရဏာ ပြုခြင်း။ ဝဿံဝုတ္ထ(ဋ္ဌ)ပဝါရဏာ။

ကောသလတိုင်း ဇနပုဒ်မှ ရဟန်းတို့၏ ကတိကဝတ်

ကောသလတိုင်းရှိ ဇနပုဒ်၌ ရဟန်းများစွာ ဝါကပ်သောအခါ ညီညီညွတ်ညွတ်ဖြင့် ချမ်းသာစွာနေနိုင်ရန်၊ ဆွမ်းဖြင့် မပင်မပန်းနေထိုင်နိုင်ရန် ရည်ရွယ်လျက် အချင်းချင်း စကားမပြောကြဘဲ နေကြရန်ဖြစ်သည်။ "ဆွမ်းခံရွာမှ ဦးစွာ ပြန်လာသောရဟန်းသည် ခြေဆေးရေ၊ ခြေဆေးအင်းပျဉ် စသည်ကို တည်ထားရမည်။ ဆွမ်းကျန်၊ ဆွမ်းပိုထည့်သော ခွက်ကို ဆေးကြောလျက် တည်ထားရမည်၊ နောက်မှ ရောက်လာသော ရဟန်းသည် ဆွမ်းစားလိုက စား၍၊ မစားလိုသော် စိမ်းစိုသောမြက်သစ်ပင် မရှိရာ၌ ဆွမ်းကို စွန့်ရမည်၊ ခြေဆေးရေ၊ ခြေဆေးအင်းပျဉ် စသည်ကို သိမ်းဆည်းရမည်။ ဆွမ်းစားဆောင်ကို တံမြက်စည်းလှည်းခြင်း၊ သောက်ရေသုံးဆောင်ရေ မရှိသည်ကို မြင်တွေ့သောရဟန်းသည် ဒုတိယရဟန်းကို လက်ယပ်ခေါ်လျက် သောက်ရေသုံးရေ တည်ထားရမည်၊ စကားပြော၍ မခေါ်ရ" စသော ကတိကဝတ်တို့ကို ထားလျက်နေကြကုန်၏၊

ပဝါရဏာကို ခွင့်ပြုခြင်း

ဝါကျွတ်၍ ဇေတဝန်ကျောင်းသို့ လာကုန်လျက် မြတ်စွာဘုရားကို ဖူးမြင်ကြသောအခါ ဘုရားရှင်က “ချမ်းသာစွာနေကြရပါ၏လော” စသည်ဖြင့် မိန့်တော်မူသောအခါ မိမိတို့ပြုအပ်သော ကတိကဝတ်တို့ကို လျှောက်ထားလျှက် ချမ်းသာစွာ နေကြရပါကြောင်း လျှောက်ထားသည့်အခါ ဘုရားရှင်က "ချမ်းသာစွာ မနေရကြရပါဘဲလျက် ချမ်းသာစွာ နေကြရပါကုန်၏ဟု ဝန်ခံကြ၏၊ နွား၊ ဆိတ်ကဲ့သို့ ရန်သူတို့၏ နေခြင်းကဲ့သို့ နေကြကုန်လျက် ချမ်းသာစွာ နေကြရပါကုန်၏ ဟု ဝန်ခံကြ၏၊ တိတ္ထိတို့ ဆောက်တည်အပ်သော သူအကဲ့သို့ စကားမပြောဆိုခြင်းအကျင့်ကို အဘယ့်ကြောင့် ဆောက်တည်ဘိသနည်း စသည်ဖြင့် ကဲ့ရဲ့တော်မူ၍ စကားမပြောခြင်းအကျင့်ကို ဆောက်တည်သောရဟန်းအား ဒုက္ကဋ်အာပတ်သို့ ရောက်၏" ဟု ပညတ်တော်မူသည်။ ထို့နောက် ဘုရားရှင်သည် “ဝါမှ ထသော ရဟန်းတို့အား မြင်၍ဖြစ်စေ၊ ကြား၍ဖြစ်စေ၊ ယုံမှား၍ဖြစ်စေ ဤ၃-ပါးသောအကြောင်းတို့ဖြင့် ပဝါရဏာ ပြုခြင်း၊ ဖိတ်ကြားခြင်းငှာ ခွင့်ပြုတော်မူသည်။

ပဝါရဏာကံ (၄)မျိုး

ပဝါရဏာကံသည် (၁) အဓမ္မေန ဝဂ္ဂ ပဝါရဏာကံ၊ (၂) အဓမ္မေန သမဂ္ဂ ပဝါရ ဏာကံ၊ (၃) ဓမ္မေန ဝဂ္ဂ ပဝါရဏာကံ၊ (၄) ဓမ္မေန သမဂ္ဂ ပဝါရဏာကံ ဟု လေးပါးရှိသည်။ ဘုရားရှင်သည် ဓမ္မေန သမဂ္ဂ ပဝါရဏာကံ-ကိုသာ ခွင့်ပြုတော်မူသည်။

ဂိလာနရှိခဲ့သော် ပဝါရဏာပြုရမည့် နေရာ

တစ်သိမ်တည်း၌နေသော ဂိလာန ရဟန်းသည် သံဃဘောင်သို့ မလာရောက် နိုင်သော် ရဟန်းတစ်ပါးထံ ဆောင့်ကြောင့် ထိုင်လျက် “ပဝါရဏံ ဒမ္မိ၊ ပဝါရဏံ မေ ဟရ၊ ပဝါရဏံ မေ အာရောစေဟိ၊ မမတ္ထာယ ပဝါရေဟိ” ဟု ကိုယ်ဖြင့်, နှုတ်ဖြင့်, ကိုယ်နှုတ်ဖြင့် ပဝါရဏာပေးနိုင်သည်။ အကယ်၍ ထိုသို့ ပဝါရဏာပေးနိုင်လောက်အောင် ကျန်းမာရေး မကောင်းသော် ထိုရဟန်းရှိရာ၌ စုဝေး၍ ပဝါရဏာပြုကြရမည်။ အကျယ်ကို ဝိ၊၃၊၂၂၀-၂၂၀-ကြည့်။

ပဝါရဏာ (၉)ပါး

• ပဝါရဏာသည် စာတုဒ္ဒသီပဝါရဏာ၊ ပန္နရသီပဝါရဏာ၊ သာမဂ္ဂီပဝါရဏာ-ဟု ဒိဝသအစွမ်းဖြင့်သုံးပါး၊
• တေဝါစိကပဝါရဏာ၊ ဒွေဝါစိကပဝါရဏာ၊ ဧကဝါစိကပဝါရဏာ ဟု ကတ္တဗ္ဗာကာရ အစွမ်းဖြင့်သုံးပါး၊
• သံဃေ ပဝါရဏာ၊ ဂဏေ ပဝါရဏာ၊ ပုဂ္ဂလေ ပဝါရဏာ ဟု ကာရက အစွမ်းဖြင့် သုံးပါး ရှိသည်။

ပဝါရဏာ ပြုရမည့် ရက်

ပုရိမဝါမှ ထသူ တို့အတွက် သီတင်းကျွတ်လပြည့်နေ့၌ ဘဏ္ဍနကာရက ရဟန်းတို့က နှောက်ယှက်သဖြင့် ပဝါရဏာကို ငင်ခဲ့ (ရွှေ့ခဲ့)သော် သီတင်းကျွတ်လကွယ်နေ့၌ ဖြစ်စေ, တန်ဆောင်မုန်း လပြည့်နေ့၌ ဖြစ်စေ ပဝါရဏာ ပြုရမည်။

ပစ္ဆိမဝါမှ ထသူတို့အတွက် တန်ဆောင်မုန်း လပြည့်နေ့၌သာလျှင် ပဝါရဏာပြုရမည်။ ဤကား ပကတိစာရိတ္တ ပဝါရဏာ ဖြစ်သည်။

ထိုသို့သော အကြောင်းရှိခဲ့သော် သီတင်းကျွတ်လဆန်း(၁၄)ရက်၊ တန်ဆောင် မုန်းလဆန်း(၁၄)ရက်တို့၌လည်း ပဝါရဏာ ပြုနိုင်သည်။

ထို့ကြောင့်ပင် မဟာဝိဟာရ ကျောင်း၌ ရဟန်းတို့သည် သီတင်းကျွတ်လဆန်း ၁၄-ရက်၌ စာတုဒ္ဒသီ ပဝါရဏာပြု၍၊ ၁၅-ရက် လပြည့်နေ့၌ ကာယသာမဂ္ဂီ ပေးကြသည်။

ပုရိမ ဝါမှ ထသောရဟန်းတို့အတွက် သီတင်းကျွတ်လပြည့်မှ တန်ဆောင်မုန်းလပြည့်တွင်းသည် သာမဂ္ဂီပဝါရဏာနေ့မည်၏။

ပဝါရဏာပြုပုံ

ပဝါရဏာနေ့၌ သိမ်တွင်းသို့ စုဝေး ရောက်လာသော ရဟန်းတို့၏ အရေအတွက်ကိုယူ၍ ရဟန်းငါးပါးနှင့် ငါးပါး ထက် အလွန်ရှိပါက-

“သုဏာတု မေ ဘန္တေ သံဃော၊ အဇ္ဇ ပဝါရဏာ ပန္နရသီ၊ ယဒိ သံဃဿ ပတ္တကလ္လံ၊ သံဃော ပဝါရေယျ-ဟု သဗ္ဗသင်္ဂါဟိက ဉ တ်ကိုဖြစ်စေ၊ သံဃော တေဝါစိကံ ပဝါရေယျ-ဟု တေဝါစိကဉတ်ကို ဖြစ်စေ ထားပြီးလျှင် မထေရ်ကြီးသည် လက်ဝဲပခုံး၌ သင်္ကန်းကို တင်လျက် ဆောင့်ကြောင့် ထိုင်ကာ

“သံဃံ အာဝုသော ပဝါရေမိ ဒိဋ္ဌေန ဝါ သုတေန ဝါ ပရိသင်္ကာယ ဝါ၊ ဝဒန္တု မံ အာယသ္မန္တော အနုကမ္မံ ဥပါဒါယ၊ ပဿန္တော ပဋိကရိဿာမိ”

ဟု သုံးကြိမ်ဆို၍ ပဝါရဏာ ပြုရမည်။ ထို့နောင် ကျန်ရဟန်းတို့သည် ကြီးစဉ်ငယ်လိုက် တစ်ပါးချင်း

“သံဃံ ဘန္တေ ပဝါရေမိ ဒိဋ္ဌေန ဝါ သုတေန ဝါ ပရိသင်္ကာယ ဝါ၊ ဝဒန္တု မံ အာယသ္မန္တော အနုကမ္မံ ဥပါဒါယ၊ ပဿန္တော ပဋိကရိဿာမိ” ဟုသုံးကြိမ်ဆို၍ ပဝါရဏာ ပြုကြရမည်။

ဒွေဝါစိက, ဧကဝါစိက, သဗ္ဗသင်္ဂါဟိက ပဝါရဏာ

အကယ်၍ ထိုသို့ရဟန်းတစ်ပါးစီ သုံးကြိမ်ဆို၍ ပဝါရဏာပြုသောအခါ ထိုနေ့ညဉ့် ကုန်ဆုံး၍ နံနက်အာရုဏ်မတက်မီ တိုင်အောင် မပြီးစီးစေနိုင်သောအကြောင်း ပေါ်လာခြင်း၊ ဘေးရန်(၁၀)ပါး ဖြစ်ပေါ်လာခြင်း ဟူသော အကြောင်းတို့ ရှိခဲ့သော် “သံဃော ဒွေဝါစိကံ ပဝါရေယျ”ဟု ဒွေဝါစိက ဉတ်ကို ဖြစ်စေ, သံဃော ဧကဝါစိကံ ပဝါရေယျ-ဟု ဧကဝါစိကဉတ်ကိုဖြစ်စေ ထားရမည်။ သဗ္ဗသင်္ဂါဟိကဉ တ်၊ တေဝါစိကဉ တ် ထားလျှင် သုံးကြိမ်၊ ဒွေဝါစိကဉတ်ထားလျှင် နှစ်ကြိမ်ဖြစ်စေ သုံးကြိမ်ဖြစ်စေ၊ ဧကဝါစိက ဉတ်ထားလျှင် တစ်ကြိမ်ဖြစ်စေ၊ နှစ်ကြိမ် ဖြစ်စေ၊ သုံးကြိမ်ဖြစ်စေ ပဝါရဏာပြုရမည်။

ဝါတူ စုပေါင်း၍ ပဝါရဏာပြုခြင်း

ဆိုအပ်ခဲ့သော အကြောင်းတို့ကြောင့် အထက်ပါအတိုင်း သဗ္ဗသင်္ဂါဟိကဉတ် စသည်ထား၍ ပဝါရဏာပြုရန် မဖြစ်နိုင်ခဲ့သော် “သမာနဝဿိကပဝါရဏာ” ဝါတူစုပေါင်း၍ပဝါရဏာ ပြုရန် အလို့ငှါ “သုဏာတု...သံဃော သမာနဝဿိကံ ပဝါရေယျ” ဉတ်ထား၍ ဝါတူရဟန်းတို့ စုပေါင်းကာ ပဝါရဏာ ပြုရမည်။ ၁၄-ရက် နေ့၌ သံဃသာမဂ္ဂီ ဖြစ်ခဲ့သော် “အဇ္ဇ ပဝါရဏာ စာတုဒ္ဒသီ သာမဂ္ဂီ” စသည်ဖြင့် ဉာတ်ထား၍ ဆိုအပ်ခဲ့သော နည်းအတိုင်း ပဝါရဏာ ပြုရမည်။

ရဟန်းလေးပါးသာရှိလျှင် ဗျတ္တ ပဋိဗလရဟန်းတော်က “သုဏန္တု မေ အာယသ္မန္တော၊ အဇ္ဇ ပဝါရဏာ ပန္နရသီ၊ ယဒါယသ္မန္တာနံ ပတ္တကလ္လံ၊ မယံ အညမညံ ပဝါရေယျာမ” ဟု ဉတ်ထားပြီးလျှင် မထေရ်ကြီးသည် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ကာ “အဟံ အာဝုသော အာယသ္မန္တေ ပဝါရေမိ ဒိဋ္ဌေန ဝါ သုတေန ဝါ ပရိသင်္ကာယ ဝါ၊ ဝဒန္တု မံ အာယသ္မန္တော အနုကမ္မံ ဥပါဒါယ၊ ပဿန္တော ပဋိကရိဿာမိ” ဟု သုံးကြိမ်ဆိုလျက် ပဝါရဏာပြုရမည်။ ကျန်ရဟန်းငယ်တို့သည် “အဟံ ဘန္တေ ...ဝဒန္တု မံ ဘန္တေ” စသည်ဖြင့် ရွတ်ဆိုပဝါရဏာပြုရမည်။

သုံးပါး ပဝါရဏာပြုပုံ

သုံးပါးရှိမူ “သုဏန္တု မေ အာယသ္မန္တာ၊ အဇ္ဇ ပဝါရဏာ ပန္နရသီ၊ ယဒါယသ္မန္တာနံ ပတ္ကကလ္လံ၊ မယံ အညမညံ ပဝါရေယျာမ” ဟု ဉတ်ထား၍ မထေရ်ကြီးသည် “အဟံ အာဝုသော အာယသ္မန္တေ ပဝါရေမိ ဒိဋ္ဌေန ဝါ သုတေန ဝါ ပရိသင်္ကာယ ဝါ၊ ဝဒန္တု မံ အာယသ္မန္တော အနုကမ္မံ ဥပါဒါယ၊ ပဿန္တော ပဋိကရိဿာမိ”ဟု သုံးကြိမ် ရွတ်ဆို၍ ပဝါရဏာ ပြုရမည်။ သီတင်းငယ်တို့လည်း “အဟံ ဘန္တေ ...” စသည်ဖြင့် သုံးကြိမ်ရွတ်ဆို၍ ပဝါရဏာပြုရမည်။

နှစ်ပါး ပဝါရဏာပြုပုံ

ရဟန်းနှစ်ပါးရှိလျှင် ဉတ်ထားဖွယ် မလိုပါ။ မထေရ်ကြီးက ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်၍ သီတင်းငယ်ကို “အဟံ အာဝုသော အာယသ္မန္တံ ပဝါရေမိ ဒိဋ္ဌေန ဝါ သုတေန ဝါ ပရိသင်္ကာယ ဝါ၊ ဝဒန္တု မံ အာယသ္မာ အနုကမ္မံ ဥပါဒါယ၊ ပဿန္တော ပဋိကရိဿာမိ” ဟု သုံးကြိမ်ဆိုလျက် ပဝါရဏာပြုရမည်။ ရဟန်းငယ်ကလည်း အဟံ ဘန္တေ ... ဝဒတု မံ အာယသ္မာ ...” သုံးကြိမ်ဆို၍ ပဝါရဏာပြုရမည်။

တစ်ပါး ပဝါရဏာပြုပုံ

ရဟန်းတစ်ပါးသာ ရှိမှု နေ့အားလျော်စွာ “အဇ္ဇ မေ ပဝါရဏာ ပန္နရသီ”ဟုဖြစ်စေ အဇ္ဇ ပဝါရဏာ စာတုဒ္ဒသီ”ဟုဖြစ်စေ အဓိဋ္ဌာန်ရမည်။

ပဝါရဏာဌပန။ ပဝါရဏာ-ထား-တန့်ထား-ခြင်း

ပဝါရဏာပြုရန် သိမ်အတွင်းသို့ ရောက်လာသော ရဟန်းတော်များတွင် အာပတ်သင့်သော ရဟန်းပါဝင်သော် ပဝါရဏာဉာတ်ထားနေစဉ် (ထား၍ မပြီးဆုံးသေးမီ) “သုဏာတု မေ ဘန္တေ သံဃော၊ ဣတ္ထန္နာမော ပုဂ္ဂလော သာပတ္တိကော၊ တဿ ပဝါရဏံ ဌပေမိ၊ န တသ္မိံ သမ္မုခီဘူတေ ပဝါရေတဗ္ဗံ”ဟု “ပဝါရဏာတန့် ထားခြင်း” ကို ပြုနိုင်သည်။ ပဝါရဏာပြုပြီးသော အခါ၌ကား ပဝါရဏာ တန့်ထားခြင်းကို မပြုနိုင်၊ ပဝါရဏာပြုမပြီးမီ (ပြုနေစဉ်)၌သာ ပဝါရဏာကို တန့်ထားနိုင်သည်။ (ပဝါရဏာ တန့်ထားသည်ဆိုသည်မှာ အာပတ်တန်းလန်းနှင့် ဖိတ်မန်မှု(ပဝါရဏာ) ပြုနေသောရဟန်း၏ ထိုပဝါရဏာကို လက်မခံလိုခြင်းဖြစ်သည်။)

မစင်ကြယ်သော ကိုယ်ကျင့်စသည်ရှိသောရဟန်း၏ ပဝါရဏာကို အခြားရဟန်း တစ်ပါးက တန့်ထားခဲ့သော် (ဖိတ်မန်မှုကို ပယ်ခဲ့သော်) ထိုတန့်ထားသောရဟန်းကို တန့်ထားရခြင်း၏ အကြောင်းကို မေးမြန်း၍ တရားအားလျော်စွာ ဆုံးဖြတ်ကုစားစေလျက် ပဝါရဏာ ပြုရမည်။

ငြင်းခုံ ခိုက်ရန်ပြုသော ရဟန်းများကို ဖြေရှင်းနည်း

ကောသလတိုင်း ဇနပုဒ်၌ ကျောင်းတစ် ကျောင်း၌ သန္ဒိဋ္ဌ သမ္ဘတ္တရဟန်းတို့ ဝါကပ်သောအခါ အနီးအနားကျောင်း၌ ငြင်းခုံ ခိုက်ရန်ပြုတတ်သောရဟန်းတို့သည် “ထို ရဟန်းတို့ ပဝါရဏာပြုသောအခါ ငါတို့ ပဝါရဏာ တန့်ထားကြမည် (သူတို့၏ ပဝါရဏာကို တန့်ထားကြမည်။) ဟူသောအကြံဖြင့် ဝါကပ်ကြ၏၊ သန္ဒိဋ္ဌ သမ္ဘတ္တ ရဟန်းတို့သည် ထိုအကြောင်းကို သိသဖြင့် မြတ်စွာဘုရားအား လျှောက်ထားကြသောအခါ မြတ်စွာဘုရားက တော်သလင်းလဆန်း ၁၄-ရက်၊တော်သလင်းလပြည့်ကျော် ၁၄-ရက် နှစ်ဥပုသ်ကိုဖြစ်စေ၊ ဝါခေါင်လကွယ်နှင့် တကွ သုံးဥပုသ်ကို ဖြစ်စေ စာတုဒ္ဒသီ ဥပုသ်ပြု၍ သီတင်းကျွတ်လဆန်း (၁၄) ရက်နေ့၌ စာတုဒ္ဒသီပဝါရဏာ ပြုရန် ခွင့်ပြုတော်မူသည်။

ငြင်းခုံတတ်သော ရဟန်းများ မိမိကျောင်းသို့ ရောက်လာခဲ့သော် ကျောင်းနေရဟန်းတို့သည် လျင်မြန်စွာ ပဝါရဏာပြု၍ “ငါတို့ ပဝါရဏာပြုပြီးပြီ၊ အရှင်ဘုရားတို့ အောက်မေ့မှတ်ထင်သည့် အတိုင်း ပြုကြပါ”ဟု ပြောကြားရမည်။

အကယ်၍ ပဝါရဏာမပြုမီ ရောက်လာလျှင် နေရာခင်းခြင်းစသော ဝတ်တို့ကို ပြုလျက် ကျောင်းတိုက် အပသို့သွား၍ ပဝါရဏာပြု၍ “ငါတို့ ပဝါရဏာပြုပြီးပြီ၊ အရှင်ဘုရားတို့ အောက်မေ့မှတ်ထင်သည့်အတိုင်း ပြုကြပါ” ဟု ပြောကြားရမည်။

ဤနည်းဖြင့် ပဝါရဏာပြုခွင့်မရလျှင် ပဝါရဏာကို လာလတ္တံ့သော သီတင်းကျွတ် လကွယ်နေ့သို့ရွှေ့၍ ဤလပြည့်နေ့၌ ပန္နရသီ ဥပုသ်ပြုရမည်။ ငြင်းခုံတတ်သော ရဟန်းတို့က ပဝါရဏာပြုရန် ဖိတ်ခေါ်လျှင် “ငါ့ရှင်တို့ သင်တို့သည် ငါတို့၏ ပဝါရဏာကို အစိုးမရကုန်၊ ငါတို့သည် ပဝါရဏာမပြုကုန်သေး”ဟု ပြောဆိုရမည်။

ထိုရက်တိုင်အောင် စောင့်ဆိုင်းနေကြပါမူ ထိုနေ့၌ ဥပုသ်ပြု၍ တန်ဆောင်မုန်းလပြည့်နေ့၌ ပဝါရဏာ ပြုရမည်။ ခိုက်ရန်ပြုတတ်သော ရဟန်းတို့က ထိုနေ့တိုင်အောင် စောင့်ဆိုင်းနေကြမူ ထိုတန်ဆောင်မုန်းလပြည့်နေ့၌ကား မဖြစ်မနေ ပဝါရဏာ ပြုကြရမည်။

ပဝါရဏာသင်္ဂဟ၊ ပဝါရဏာကို သင်္ဂြိုဟ်ထောက်ပံ့ခြင်း-ရက်ရွှေ့ခြင်း

ကောသလတိုင်း ဇနပုဒ်တစ်ခု ကျောင်းတစ်ကျောင်း၌ သန္ဒိဋ္ဌ သမ္ဘတ္တရဟန်းတို့သည် ညီညွတ်ချမ်းသာစွာ ဝါကပ်နေထိုင်ကြကုန်၏၊ သီတင်းကျွတ်၍ ပဝါရဏာပြုအံ့သောအခါ “ငါတို့ပဝါရဏာပြုလျှင် ရဟန်းတော် အချို့ ဒေသစာရီကြွလိမ့်မည်၊ ငါတို့၏ “ချမ်းသာစွာနေထိုင်ရခြင်း” ကင်းပသွားလိမ့်မည်”ဟု ကြံ၍ ဘုရားရှင်အားလျှောက်ထားသောအခါ ပဝါရဏာသင်္ဂြိုဟ်ထောက်ပံ့ခြင်းကို ခွင့်ပြုတော်မူသည်။

ရဟန်းအားလုံး စုဝေး၍ ဉတ္တိဒုတိယကမ္မဝါစာဖြင့် ပဝါရဏာသင်္ဂဟကံကို ပြုရမည်။ ထိုသို့ပြုသဖြင့် သီတင်းကျွတ်လပြည့်နေ့၌ ပဝါရဏာမပြု သေးဘဲ ဥပုသ်ပြုကာ တန်ဆောင်မုန်းလပြည့်နေ့သို့ ရောက်မှသာ ပဝါရဏာပြုနိုင်သည်။ ပဝါရဏာသင်္ဂဟကို ပြုပြီးသော် ထိုကာလအတွင်း၌ အရပ်တစ်ပါး၌ “ချမ်းသာစွာနေထိုင်ရခြင်း”ဟူသည် ရဟန်း တစ်ပါးပါး တရုဏသမာဓိ တရုဏဝိပဿနာသို့ ရောက်နေခြင်းကို ဆိုလိုသည်။ ဤ ပဝါရဏာ သင်္ဂဟကို ကမ္မဋ္ဌာန်းစွန့်လွှတ်ထားသူ၊ အားကောင်းသောသမထ ဝိပဿနာဖြစ်နေ သူနှင့် သောတာပန်စသော အရိယာတို့အား မပေးအပ်၊ တရုဏ သမထ ဝိပဿနာသို့ ရောက်နေသော ရဟန်းအားလုံးကိုဖြစ်စေ၊ အချို့ကိုဖြစ်စေ၊ တစ်ပါးကို ပင်ဖြစ်စေ ပေးရမည်။ ပဝါရဏာသင်္ဂဟပေးသည်ရှိသော် ဝါတွင်း၌ကဲ့သို့ပင် ကျင့်ရမည်။ အာဂန္တုက ရဟန်းတို့သည် ထိုအာဝါသိက ရဟန်းတို့၏ ကျောင်းကို ယူခွင့်မရှိ။ ပဝါရဏာသင်္ဂဟ ပြုပြီးသောအခါ အကြား၌ ခရီးသွားလိုသော ရဟန်းတို့သည် သံဃာကို စည်းဝေးစေ၍ ပဝါရဏာပြုနိုင်သည်။

(၃) ဆွမ်းဆေး စသော ပစ္စည်းတို့ကို အလိုရှိစေကြောင်းဖြစ်သော ဖိတ်ကြားခြင်း၊ ဆွမ်းဆေးစသည်တို့ဖြင့် ဖိတ်ကြားခြင်း၊ ပစ္စယပဝါရဏာ။

(၄) ဘောဇဉ်ကို-ပယ်-တားမြစ်-ခြင်း၊ ပဝါရိတ်သင့်ခြင်း၊ အနတိရိတ္တပဝါရဏာ၊ ပဋိက္ခေပပဝါရဏာ။

(၅) မွန်မြတ်သောခဲဖွယ်ဘောဇဉ်တို့ဖြင့် အလိုရှိတိုင်း ကိုယ်တိုင်ဖိတ်ကြားခြင်း၊ ယာဝဒတ္ထပဝါရဏာ။

(၆) ပဝါရဏာ-ပဝါရဏာကံ-ပြုရာနေ့၊ ပဝါရဏာနေ့။

(၇) ပဝါရဏာဉတ်။

ဆက်လက်လေ့လာရန်

• ပဝါရဏာပွဲ
• ပဝါရဏာ အမေး+ အဖြေ