ဝီကီပီးဒီးယား

ဗြိတိသျှ၊ ပေါင်းစည်းဘုရင့်နိုင်ငံ၏ ဂန္ထဝင်ဂီတ

ယူနိုက်တက်ကင်းဒမ်း၏ဂန္ထဝင်တေးဂီတ ကိုဤဆောင်းပါးတွင် လူကြိုက်များသော ၊ ရိုးရာ နှင့် ရိုးရာဂီတများ နှင့်ကွဲပြားခြားနားသောတရားဝင်၊ အခန်း ၊ ဖျော်ဖြေပွဲ နှင့် ဘုရားကျောင်း အမျိုးအစားတို့၏ရေးစပ်သီကုံး သောဂီတ ကိုဆိုလိုသည်။ ၁၈၃၁ ခုနှစ်တွင် ယူနိုက်တက်ကင်းဒမ်းနှင့်အိုင်ယာလန်နိုင်ငံ ပေါ်ပေါက်လာပြီးနောက်မကြာမီ ၁၉၃ ရာစုအစောပိုင်း၌ထိုအသုံးအနှုန်းကိုပေါ်ပေါက်လာခဲ့သည်။ ဤကျွန်းများရှိတေးသီချင်းများကို ၁၃ ရာစုမှဂီတသင်္ကေတဖြင့်အစပြုထားသည်။ ၎င်းသည်ဥရောပဂီတနှင့်သီးခြားစီမရှိခဲ့သော်လည်းနိုင်ငံတကာမူဘောင်အတွင်း၌အထီးကျန်ဆန်သောနည်းလမ်းများဖြင့်မကြာခဏတီထွင်ခဲ့သည်။ ၁၈ ရာစု၏ဥရောပ၏ဂန္ထဝင်ပုံစံများကို (အများအားဖြင့်ဗြိတိန်တွင်၊ ဟယ်ဒယ်၏ဥပမာမှရသော) အမွေအနှစ်နှင့် ၁၉ ရာစုအတွင်းဗြိတိန်၌ဂီတစွမ်းဆောင်ရည်နှင့်လေ့ကျင့်မှုသင်တန်းများအတွက်ထောက်ပံ့ပေးမှုနှင့်အကယ်ဒမီနှင့်တက္ကသိုလ်တည်ထောင်ခြင်းတို့သည်ကြီးမားသောတိုးချဲ့မှုကိုတွေ့မြင်ခဲ့ရသည်။ အလားတူဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်မှုများအခြားတိုးချဲ့နေသောဥရောပ (ရုရှားအပါအဝင်) နှင့်သူတို့၏အင်ပါယာများတွင်ဖြစ်ပွားခဲ့သည်။ ဤအပြည်ပြည်ဆိုင်ရာတိုးတက်မှုအတွင်းယူနိုက်တက်ကင်းဒမ်းတွင်ဗဟိုပြုဖွဲ့စည်းမှုနှင့်စွမ်းဆောင်နိုင်မှုအစဉ်အလာများ၊ ကွဲပြားခြားနားသောပြည်နယ်များမှရရှိသောယဉ်ကျေးမှုအမွေအနှစ်များအပါအ ၀ င်ကျော်ကြားသောတေးရေးဆရာများ၏လုပ်ဆောင်မှုများမှတစ်ဆင့်ထူးခြားသောနည်းလမ်းများဖြင့်တဖြည်းဖြည်းတိုးတက်ပြောင်းလဲလာခဲ့သည်။

လန်ဒန်ရှိ တော်ဝင်အဲလ်ဘတ်ခန်းမ ။ ဂန္ထဝင်နှင့်အခြားဂီတပုံစံများအတွက်အဓိကနေရာဖြစ်သည်။

အစောပိုင်းနှင့် Baroque ဂီတ

ပြင်ဆင်ရန်
 
George Frideric Handel သည် ၁၈ ရာစုအစောပိုင်းဗြိတိန်ဂီတ၏ ဦး ဆောင်သူဖြစ်သည်။

ဗြိတိသျှကျွန်းများရှိဂီတသည်ရှေးအကျဆုံးမှတ်တမ်းများမှ Baroque အထိနှင့်ခေတ်မီ ဂန္ထဝင်ဂီတ များပေါ်ပေါက်လာသည့်အထိမြင့်မြတ်သောနှင့်လောကဂီတအပါအ ဝင်လူကြိုက်များသောမှအထက်တန်းလွှာအထိအမျိုးမျိုးသောကြွယ်ဝသောယဉ်ကျေးမှုဖြစ်သည်။ [၁] အင်္ဂလန် ၊ အိုင်ယာလန် ၊ စကော့တလန် နှင့် ဝေလနယ် တို့၏အဓိကနိုင်ငံများမှာတေးဂီတနှင့်ကိရိယာတန်ဆာပလာများ၏ထူးခြားသောပုံစံများကိုထိန်းသိမ်းထားနိုင်သော်လည်းဗြိတိန်တေးရေးများသည်ဥရောပရှိအစောပိုင်းဂီတ၏အဓိကလှုပ်ရှားမှုများစွာအတွက်အရေးပါသောပံ့ပိုးမှုများပြုလုပ်ခဲ့စဉ်ကဗြိတိန်ဂီတသည်တိုက်ကြီးဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်မှု၏လွှမ်းမိုးမှုကိုခံခဲ့ရသည်။, Ars Nova ၏ polyphony အပါအဝင်နောက်ပိုင်းတွင်အမျိုးသားရေးနှင့်နိုင်ငံတကာဂန္ထဝင်ဂီတ၏အုတ်မြစ်ချခဲ့သည်။ [၂] ဗြိတိသျှကျွန်းကနေဂီတသမားလည်းအပါအဝင်ဂီတ၏အချို့သောကွဲပြားခြားနားသောပုံစံများ, ဖွံ့ဖြိုးပြီး ဆဲလ်တစ်ဓမ္မသီချင်း သည် Contenance Angloise, အ rota, မြည်သည့်တီးလုံး Polyphonic votive antiphons နှင့် Carol ထဲမှာ အလယ်ခေတ် ခေတ်နှင့်အင်္ဂလိပ် madrigals, တယော ayres နှင့် masques ထဲမှာ Renaissance အထူးသဖြင့်ဦးဆောင်သည့်ခေတ်, အစောပိုင်း Baroque ကာလ၌ဖွံ့ဖြိုးဆဲ အင်္ဂလိပ်ဘာသာစကားအော်ပရာ ရန်။ [၃] နောက်ပိုင်းတွင် Baroque ခေတ်နှင့်နောက်ပိုင်းတွင်ဂန္ထဝင်တေးဂီတတွင်အဓိကလွှမ်းမိုးသူမှာဂျာမန်ဖွား George Frideric Handel (1685-1759) ဖြစ်သည်။

၁၉ ရာစုအစောပိုင်း

ပြင်ဆင်ရန်

အက်ဥပဒေ ၁၈၀၀ ကို ဗြိတိန် ပါလီမန်နှင့်အိုင်ယာလန်ပါလီမန် တို့ကပြဋ္ဌာန်း ပြီး ဗြိတိန်နှင့်အိုင်ယာလန် ကိုတည်ထောင်ခဲ့ပြီး ဗြိတိန် ၌ဂန္ထဝင်တေးဂီတကိုပြောဆိုရန်ဖြစ်နိုင်ချေဖြစ်လာသည်။ [၄] ၎င်းသည် ဂန္ထဝင်ဂီတကို ဗြိတိန်နှင့်အိုင်ယာလန်ယဉ်ကျေးမှု၏အရေးပါသောဒြပ်စင်အဖြစ်အသိအမှတ်ပြုလာပြီး ဥရောပတိုက်တွင်ဖြစ်ပေါ်တိုးတက်မှုအချို့နှင့်ကိုက်ညီမည့်စနစ်တကျအခြေခံထားသည့်အချိန်လည်းဖြစ်သည်။ ဤခေတ်တွင်တေးဂီတကို တိုက်ကြီးခေတ်ရေစီးကြောင်းနှင့်တေးရေးများကလွှမ်းမိုးထားသည်ဟုရှုမြင်ခဲ့ကြသည်။

အဓိကအုတ်မြစ်များ

ပြင်ဆင်ရန်

၁၈၁၃ တွင် London Philharmonic Society ကိုတည်ထောင်ခဲ့ပြီးထိုနိုင်ငံသည်ဂီတဘဝဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်မှုတွင်အရေးပါသောအခန်းကဏ္ဍပါဝင်ခဲ့သည်။ တည်ထောင်သူ ဆာ ဂျော့ခ်ျစမတ်, ဂျိုဟန် ဗတ္တိဇံဆရာ ကရမ္မာ, Muzio Clementi ဝီလျံ Ayrton (၏ဂီတညွှန်ကြားရေးမှူး King ရဲ့ပြဇာတ်ရုံ ), ဝီလျံ Shield ကို, ဟင်နရီဆရာတော်, သောမတ်စ် Attwood (တေးရေးဆရာနဲ့အဖွဲ့အစည်းတွေက စိန့်ပေါလုရဲ့ဘုရားရှိခိုးကျောင်း များ, ဆရာ ယောဟနျသ Goss ), ဂျိုဟန်နက်စ်ပတေရုသ Salomon နှင့် Vincent Novello တို့ဖြစ်သည်။ သူတို့၏ Aegis လက်အောက်တွင် နှစ်စဉ်နိုင်ငံတကာ caliber ၏ ဖျော်ဖြေပွဲအစီအစဉ်ကို စတင်ခဲ့သည်။ လူ့အဖွဲ့အစည်းသည် Beethoven ၏ Choral Symphony (နံပါတ် ၉) ကို ၀ င်ရောက်ဆောင်ရွက်ပေးသူ ဖြစ်သည်။ [၅]

၁၈၂၂ တွင် တော်ဝင်တေးဂီတအကယ်ဒမီ ကို ၁၈၂၀ တွင်တည်ထောင်ခဲ့ပြီးဗြိတိန်ဂီတသမားများကိုတိုက်ကြီးရှိစံနှုန်းများနှင့်အညီလေ့ကျင့်ရန်တော်ဝင်ပဋိညာဉ်စာတမ်းရရှိခဲ့သည်။ [၆] ယင်း၏ပထမဆုံးကျောင်းအုပ်မှာ oratorio တေးရေးဆရာ ဖြစ်သူ Dr. William Crotch (1745-1847) ဖြစ်ပြီးစန္ဒယား၏ပထမနည်းပြဆရာမှာ Cipriani Potter (1792-1871) ဖြစ်သည်။ Potter သည် Mozart နှင့် Beethoven ဖျော်ဖြေပွဲ၏ပထမဆုံးလန်ဒန်သရုပ်ဆောင်ဖြစ်သည်။ သူသည်ဆင်ဖိုနီကိုးခုနှင့်စန္ဒရားဖျော်ဖြေပွဲလေးခုရေးသားခဲ့သည်။ ၁၈၃၂ မှ ၅၉ အထိကျောင်းအုပ်အဖြစ်ဗြိတိန်ဂီတနှင့်ဂီတပညာရှင်၏တိုးတက်မှုတွင်အလွန်ဩဇာညောင်းခဲ့သည်။ [၇]

အိုင်ယာလန်ရှိဂန္ထဝင်ဂီတ ၏အရေးပါမှုနှင့်ပconflictိပက္ခဖြစ်နေသောဗြိတိသျှနှင့်အိုင်းရစ်န်လူမျိုးတို့၏အရေးပါမှုကို ၁၈၃၈ ခုနှစ်တွင် အိုင်ယာလန်တေးဂီတအကယ်ဒမီ (တော်ဝင်ပgrantedိညာဉ်စာတမ်း ပေးအပ်ရန်) ရှိ ၁၈၃၇ ခုနှစ်တွင် Dublin Choral Society ၏အုတ်မြစ်အားဖြင့်အချက်ပြခဲ့သည် 1872 ခုနှစ်တွင်); တော်ဝင် Choral Institute နှင့် ၁၈၅၁ ခုနှစ်တွင် Sir Robert Prescot ကဲ့သို့သောကိန်းဂဏန်းများအောက်တွင်ရှိသည်။ [၈]

အဆိုတော်များနှင့်တေးရေး

ပြင်ဆင်ရန်
 
John Field၊ ဂ။ 1820

ရာစုနှစ်အစောပိုင်းတွင်ဗြိတိသျှအဆိုတော်များဖြစ်သော မိုက်ကယ် ကယ်လီ, Nancy Storace နှင့် ဂျွန် ဘရာဟမ် တို့သည်ထင်ရှားကျော်ကြားခဲ့ပြီးသူတို့၏ပုံသက်သေအားဖြင့်နိုင်ငံတကာအော်ပရာနှင့် Handel, Haydn, Mozart နှင့် သူတို့၏ အောင်မြင်သူများ၏ ဗြိတိသျှနယ်ပယ်တွင်ပါ ဝင်သောအနုပညာလက်ရာများကိုထောက်ပံ့ပေးခဲ့သည်။ [၉] အော်ပရာဇာတ်စင်နှင့်ဖျော်ဖြေပွဲပလက်ဖောင်းတွင် စေ့စေ့စပ်စပ်ပါဝင်ခဲ့သည့် ဘရာဟမ်သည် ၂၀ ရာစုအစောပိုင်းအထိဆက်ခံသူများကဆက်လက်အားထုတ်ခဲ့သည့် အများပြည်သူဆိုင်ရာဖျော်ဖြေပွဲတွင် အစဉ်အလာတစ်ခုကို တည်ထောင်ခဲ့သည်။ [၁၀] အင်္ဂလိပ်အော်ပရာမှ Arias သို့မဟုတ် သီချင်း ဖျော်ဖြေပွဲအတွက်ဖျော်ဖြေပွဲစံချိန်စံညွှန်းများဖြစ်လာခဲ့သည်။

အိုငျးရဈတေးရေးဆရာများနှင့် virtuoso pianist ယောဟနျသဖျော်ဖြေမှု (1782-1837) ဟာတီထွင်, ကစားသူ၏စတိုင်အလွန်အမင်းဩဇာဖြစ်ခဲ့သည် nocturne သူတစ်ဦးလှုံ့ဆော်မှုပါပြီမှထင်နေသည် Schumann, Chopin နှင့် Liszt ။ [၁၁]

၁၉ ရာစုပထမပိုင်း၏ ဩဇာအရှိဆုံးတေးရေးဆရာဖြစ်သူသည် ၁၈၂၉ မှလပေါင်း ၂၀ အတွင်းဗြိတိန်သို့အကြိမ် ၁၀ ကြိမ်သွားရောက်လည်ပတ်ခဲ့သောဂျာမန် ဖေလဇ်မင်းမင်ဒယ် လ်ဆန်ဖြစ်သည်။ သူသည် ဗြိတိသျှဂီတဘ၀ကို နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်းအထင်ကြီးစေရန်အတွက် Philharmonic Society မှတစ်ဆင့်ခိုင်မာသောနောက်လိုက်တစ်ခုကိုရရှိခဲ့သည်။ သူက compose နဲ့လုပ်ဆောင်ပေမယ့်သူလည်းဗြိတိန်ကြေညာသူအဘို့၏ပထမဦးဆုံးဝေဖန် edition မှာ edited ခဲ့ဘူးသာ oratorios Handel နှင့်၏ ကိုယ်တွင်းကလီစာတွေကို JS Bach ၏ဂီတ။ စကော့တလန်သည်သူ၏အကျော်ကြားဆုံးလက်ရာနှစ်ခုဖြစ်သော ဖင်ဂယ်လ်ဂူ ( Hebrides Overture ဟုလည်းလူသိများ) နှင့် စကော့တလန်ဆငျဖိုနီ (ဆငျဖိုနီနံပါတ် ၃) တို့ကိုမှုတ်သွင်းခဲ့သည်။ သူ၏အဟောအပြောကောင်းတဲ့ ij လိယ ကို ၁၈၄၆၊ ဩဂုတ်လ ၂၆ ရက်တွင် သုံးကြိမ်မြောက်ဂီတပွဲတော် ၌ ဘာမင်ဂမ် တွင် ကြိုတင် သတ်မှတ်ထားသည်။ ၁၈၄၇ ခုနှစ်တွင်အင်္ဂလန်သို့နောက်ဆုံးသွားသောအခါသူသည်ဘီသီ ဗင် ၏ စန္ဒယားဖျော်ဖြေရေးအမှတ် (၄ ) တွင်တစ်ကိုယ်တော်သူဖြစ်ပြီး ဘုရင်မဗစ်တိုးရီးယား နှင့် မင်းသားအဲလ်ဘတ် မတိုင်မီသူ၏ကိုယ်ပိုင် စကော့တလန် ဆင်ဖိုနီကို Philharmonic သံစုံတီးဝိုင်းနှင့်ပြုလုပ်ခဲ့သည်။ [၁၂] ဂတိတော်နှင့်စပ်ဆိုင်သောဗြိတိသျှစန္ဒရားကျောင်းသားများစွာကို Mendelssohn တည်ထောင်ခဲ့သော Leipzig Conservatory သို့ပို့ခဲ့သည်။ [၁၃]

ဗြိတိန်ဂီတခေတ်ဆန်း 1860-1918

ပြင်ဆင်ရန်

ရှေးဟောင်းဂီတသည် ၁၉ ရာစု၏ ဒုတိယတစ်ဝက်မှ အဓိက အပြောင်းအလဲကို ဖြစ်ပေါ်နေသည်။ အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော် ၎င်းသည်ထူးခြားသောအမျိုးသားရေးလက္ခဏာ သို့မဟုတ်လက္ခဏာများကို ရှာဖွေခြင်းနှင့်ဗြိတိသျှယဉ်ကျေးမှုဘ၀တွင် တိုးပွားလာသေ ာအခန်းကဏ္ဍ မှပါဝင်ခြင်းတို့ကြောင့်ဖြစ်သည်။ [၁၄]

အဆိုတော်များသည် အီတလီနှင့်ဂျာမန်အော်ပရာများဖြစ်သေ ာနိုင်ငံတကာကြယ်ပွင့်များ၊ အထူးသဖြင့် Clara Novello ၊ Helen Lemmens-Sherrington, Sims Reeves နှင့် Charles Santley တို့နှင့်အတူထူးခြားသောဇာတ်လမ်းကိုမျှဝေခဲ့သည်။ [၁၅] ၁၈၅၆ ခုနှစ်နောက်ပိုင်းတွင် ဆွီဒင်နိုင်ငံမှ မွေးဖွားခဲ့သော Jenny Lind ဆိုသော ထိုစဉ်က နိုင်ငံတကာတွင် နာမည်အကြီးဆုံးအဆိုတော်ဖြစ်ခဲ့ပြီးအင်္ဂလန်တွင် အမြဲတမ်းအခြေချနေထိုင်ပြီးသင်ကြားပေးခဲ့သည်။

ဤကာလ၌ ဗြိတိသျှဂန္ထဝင်ဂီတ၏ အရေးအကြီးဆုံးပုဂ္ဂိုလ်များထဲတွင် ဆာ ဝီလျံစတာဒန်းဘန်းနက်လည်း ပါဝင်သည်။ Potter's ကျောင်းသား RAM သည် စန္ဒယားပညာရှင်တေးရေးဆရာ၊ တေးရေးဆရာဖြစ်ပြီး ၁၁ နှစ်တာကာလအတွင်း Philharmonic Society ၏တုတ်များကိုထိန်းချုပ်ခဲ့သည်။ [၁၆] Lucy Anderson နှင့်သူမ၏ကျောင်းသား Arabella Goddard တို့သည် Franklin တေလာနှင့်အတူဗစ်တိုးရီးယားပြည်နယ်အလယ်ပိုင်းစန္ဒယားပညာရှင်များကို ဦး ဆောင်ခဲ့သည်။ [၁၇]

 
တော်ဝင်အော်ပရာရုံ၊ Bow လမ်းမျက်နှာစာတွင် Enzo Plazzotta ၏ရုပ်တု 'Young Dancer' နှင့်ရှေ့တန်းရှိ

ဒီရာစုနှစ်မှာပရိသတ်တွေအတွက် အများပြည်သူဖျော်ဖြေပွဲတွေကို ခွင့်ပြုတဲ့ပိုကြီးတဲ့သံစုံတီးဝိုင်းတွေနဲ့ဂီတဆိုင်ရာနေရာတွေဆီကို ဦးတည်သွားတဲ့လမ်းကြောင်းကို မြင်တွေ့ခဲ့တယ်။ The Crystal Palace ပွဲများကို ၁၈၅၅ ခုနှစ်တွင်ဖွင့်လှစ်ခဲ့ပြီး ဩဂုတ်လ မန်း အားအဓိက ဦး ဆောင်သူနှင့် Handel Triennial Festival ကဲ့သို့သောကျယ်ပြန့်သောပရိသတ်များမတိုင်မီသံစုံတီးဝိုင်းများ ပါဝင်သောအဟောင်းအဖွဲ့အစည်းအဖြစ်ပြောင်းရွှေ့ခဲ့သည်။ [၁၈] Covent ဥယျာဉ် ၌ တော်ဝင် Opera House တစ်ခုအစောပိုင်းက ပြဇာတ်ရုံ၏ site ပေါ်တွင်, 1858 ခုနှစ်တွင်ဖွင့်လှစ်ခဲ့သည်နှင့် တော်ဝင်အဲလ်ဘတ်ခန်းမ 1878. ခုနှစ်တွင်တည်ဆောက်ခဲ့ [၁၉]

ဤကာလအတွင်းခုနှစ်တွင်စတင်တည်ထောင်ခဲ့ပြီးခဲ့ပြီးသောသံစုံတီးဝိုင်းဟာထည့်သွင်း တော်ဝင်လီဗာပူးလ်တီးဝိုင်းသံစုံတီးဝိုင်း (1840), [၂၀] အဆိုပါ ခန်းမသံစုံတီးဝိုင်း မှာ မန်ချက်စတာ ဆာအောက်မှာ ချားလ်စ်ခန်းမ (1858), [၂၁] ယခုနှင့်စကော့တလန်သံစုံတီးဝိုင်း (1891),တော်ဝင်စကော့တလန်အမျိုးသားသံစုံတီးဝိုင်း ။ [၂၂]

အင်္ဂလိပ်ဘာသာစကားအော်ပရာ

ပြင်ဆင်ရန်

၁၉ ရာစုအလယ်ပိုင်း၏ထင်ရှားသောလက္ခဏာများအနက်မှတစ်ခုမှာအင်္ဂလိပ်ဘာသာစကားအော်ပရာထမြောက်ခြင်းဖြစ်သည်။ ဂေါ့စ်၏ကျောင်းသား အာသာ လီလီ ဗန် သည် ၁၈၆၀ ပြည့်လွန်နှစ်များအတွင်း ရှိတ်စပီးယား ဂီတ ၊ The Tempest (၁၈၆၂)၊ ဗင်းနစ်ကုန်သည် (၁၈၇၁)၊ သူ၏ အိုင်းရစ် ဆင်ဖိုနီ (၁၈၆၃-၆၆) နှင့် In Memoriam တို့ဖြင့်လူအများအာရုံစိုက်လာခဲ့သည်။ [၂၃]

အဆိုပါကာလ 1835-1865 လွှအိုငျးရဈမွေးဖွားဘို့လူကြိုက်များ၏အမြင့် မိုက်ကယ် Balfe (1808-70) ၏တေးရေးဆရာ အဆိုပါ Bohemian မိန်းကလေး (1843), [၂၄] ၏အော်ပရာ ယောဟနျသ Pyke Hullah (1812-84), [၂၅] နှင့် ဂျာမန်ဖွားဆာ ဂျူးလီ ယက် ဘင်နစ်ဒစ်ခ်ျ (၁၈၀၄-၈၅) ၏အစောဆုံးအင်္ဂလိပ်အော်ပရာများ၊ သူ၏အကျော်ကြားဆုံးသော လီလီကီရာလာနီ (1862) အပါအဝင် [၂၆] Maritana (1845) သည်အိုင်းရစ်ဖွား William Vincent Wallace ၏အော်ပရာများတွင်အကျော်ကြားဆုံးနှင့်သီချင်းအပေါများဆုံးဖြစ်သည်။ [၂၇] ဖရက်ဒရစ်ရွှံ့စေး (၁၈၃၈-၈၉) ၏အော်ပရာများသည်ခေတ်ကာလတွင်အကျော်ကြားဆုံးများအနက်အဲ ဂေး Ago (၁၈၆၉)၊ အနက်ရောင်မှလူကြီးလူကောင်း (၁၈၇၀) နှင့် Happy Arcadia (1872) တို့အပါအဝင် WS Gilbert (၁၈၃၆-၁၉၁၁) နှင့်အတူပါဝင်သည်။ ။ [၂၈]

Gilbert နှင့် Sullivan အကြားရှိ Savoy အော်ပရာ ပူးပေါင်းမှုကို ၁၈၇၅ တွင် Jury မှ Trial ဖြင့် စတင်ခဲ့သည်။ သူတို့ဟာဗြိတိသျှအလင်းအော်ပရာအစဉ်အလာတွင်ပြောသောစကားများပြောခဲ့သည်။ ၁၈၈၀ ပြည့်နှစ်များ၌ Pirates of Penzance (၁၈၈၀)၊ Gondoliers (၁၈၈၉) တို့နှင့်အတူသူတို့၏အထွတ်အထိပ်ရောက်ချိန်ကိုရောက်ရှိခဲ့ပြီး ၁၈၉၆ တွင် Grand Duke နှင့်နိဂုံးချုပ်ခဲ့သည်။ ၎င်းတို့တွင် အဲဖရက် ဆဲလေယာ (၁၈၄၄-၉၁) ဒေါ်ရသီ (၁၈၈၆) နှင့် The Mountebanks (၁၈၉၂) တို့ကဲ့သို့ပြိုင်ဘက်များရှိခဲ့သော်လည်းခေတ်၏အအောင်မြင်ဆုံးအော်ပရာများနှင့်ပြန်လည်ရှင်သန်မှုအများဆုံးအကြားတွင်ပါဝင်ခဲ့သည်။ [၂၃]

 
1861 ခုနှစ်တွင်ဆာ ဝီလျံ Sterndale Bennett က

တမ်းပလိတ်:Timeline of classical music of the United Kingdom

  1. ↑ R. McKitterick, C. T. Allmand, T. Reuter, D. Abulafia, P. Fouracre, J. Simon, C. Riley-Smith, M. Jones, eds, The New Cambridge Medieval History: C. 1415- C. 1500 (Cambridge University Press, 1995), p. 319.
  2. ↑ W. Lovelock, A Concise History of Music (Frederick Ungar, 1953), p. 57.
  3. ↑ R. H. Fritze and W. Baxter Robison, Historical dictionary of late medieval England, 1272-1485 (Greenwood, 2002), p. 363; G. H. Cowling, Music on the Shakespearian Stage (Cambridge University Press, 2008), p. 6.
  4. ↑ H. Kearney, The British Isles, a History of Four Nations (Cambridge: Cambridge University Press, 2006), p. 214.
  5. ↑ C. Ehrlich, First philharmonic: a history of the Royal Philharmonic Society (Oxford: Oxford University Press, 1995), pp. 1-36.
  6. ↑ D. A. Rohr, The Careers of British Musicians, 1750-1850: a Profession of Artisans (Cambridge: Cambridge University Press, 2001), pp. 79-80.
  7. ↑ T. M. Ellsworth and S. Wollenberg, eds, The Piano in Nineteenth-century British Culture: Instruments, Performers and Repertoire (Aldershot: Ashgate Publishing, Ltd., 2007), p. 3.
  8. ↑ M. McCarthy. Passing it on: the transmission of music in Irish culture (Cork: Cork University Press, 1999), p. 47-8.
  9. ↑ A. Steptoe, ed., The Mozart-Da Ponte operas: the cultural and musical background to Le nozze di Figaro, Don Giovanni, and Così fan tutte (Oxford: Oxford University Press, 1990), p. 148.
  10. ↑ P. Gordon, Musical visitors to Britain, (London: Routledge, 2005), pp. 253-5.
  11. ↑ S. Sadie and A. Latham, The Cambridge Music Guide (Cambridge: Cambridge University Press, 1990), p. 328.
  12. ↑ D. Conway, '"Short, Dark and Jewish-Looking": Felix Mendelssohn in Britain', The Jewish Year Book (2009), ed. S. Massil, p. xviii.
  13. ↑ T. M. Ellsworth and S. Wollenberg, The piano in nineteenth-century British culture: instruments, performers and repertoire (Aldershot: Ashgate, 2007), p. 4.
  14. ↑ R. A. Stradling and M. Hughes, The English Musical Renaissance, 1860-1940: Construction and Deconstruction (London: Taylor & Francis, 1993).
  15. ↑ C. Hartley and S. Leckey, A Historical Dictionary of British Women (London: Routledge, 2nd edn., 2003), p. 275.
  16. ↑ P. Horton, "William Sterndale Bennett, composer and pianist", in T. M. Ellsworth and S. Wollenberg, eds, The piano in nineteenth-century British Culture: Instruments, Performers and Repertoire (Aldershot: Ashgate, 2007), pp. 119-48.
  17. ↑ T. M. Ellsworth, "Victorian pianists as concert artists: the case of Arabella Godard", in T. M. Ellsworth and S. Wollenberg, eds., The Piano in Nineteenth-Century British Culture: Instruments, Performers and Repertoire (Aldershot: Ashgate, 2007), p. 153.
  18. ↑ M. Musgrave, The Musical Life of the Crystal Palace (Cambridge: Cambridge University Press, 1995), pp. 67-81.
  19. ↑ M. Kilburn, London's Theatres (New Holland Publishers, 2002), p. 112.
  20. ↑ D. M. Randel, The Harvard Dictionary of Music (Harvard University Press, 2003), p. 292.
  21. ↑ M. Kennedy, The Hallé, 1858-1983: a History of the Orchestra (Manchester: Manchester University Press, 1982).
  22. ↑ C. Harvie, No gods and precious few heroes: Twentieth-century Scotland (Edinburgh: Edinburgh University Press, 3rd edn., 1998), p. 137.
  23. ↑ ၂၃.၀ ၂၃.၁ M. Ainger, Gilbert and Sullivan: a dual biography (Oxford: Oxford University Press, 2002).
  24. ↑ W. Tyldesley, Michael William Balfe: his life and his English operas (Aldershot: Ashgate, 2003).
  25. ↑ F. M. L. Thompson, The University of London and the world of learning, 1836-1986 (Continuum, 1990), pp. 184-5.
  26. ↑ R. A. Streatfeild. The Opera (BiblioBazaar, LLC, 2007), p. 223.
  27. ↑ V. B. Lawrence and G. T. Strong, Reverberations, 1850-1856 (Chicago IL: University of Chicago Press, 1995), p. 541.
  28. ↑ M. Ainger, Gilbert and Sullivan: a dual biography (Oxford: Oxford University Press, 2002), pp. 83-4.
"https://my.wikipedia.org/w/index.php?title=ဗြိတိသျှ၊_ပေါင်းစည်းဘုရင့်နိုင်ငံ၏_ဂန္ထဝင်ဂီတ&oldid=830999" မှ ရယူရန်