အဿဇိထေရ်: တည်းဖြတ်မှု မူကွဲများ
Content deleted Content added
No edit summary |
အရေးမကြီး →အဿဇိထေရ် |
||
စာကြောင်း ၁၀ -
ပြီးနောက် ဤမင်းသားသည် စကြဝတေးမင်းသော်လည်းဖြစ်လတ္တံ့၊
ဘုရားသော်လည်း ဖြစ်လတ္တံ့ဟူ၍လျှောက်တင်ကြသည့် ပုဏ္ဏား
ခုနစ်ဦးအနက် တဦးသော
ဖခင်ပုဏ္ဏားကြီးသည် ကွယ်လွန်ခါနီး၌ မိမိသား အဿဇိအား
သိဒ္ဓတ္ထမင်းသား ဘုရားဖြစ်တော်မူသောအခါ သူ၏ အဆုံးအမကို
ခံယူ၍
သိဒ္ဓတ္ထမင်းသားသည် ဘုရားဧကန်ဖြစ်လိမ့်မည်ဟု နိမိတ်ဖတ်သော
ကောဏ္ဍညအနွယ် သုဒတ္တပုဏ္ဏားငယ် ရဟန်းပြုသောအခါ အဿဇိ
စာကြောင်း ၂၁ -
ဥရုဝေလတော၌နေစဉ် အခြားရဟန်းများနှင့်အတူ
အားလုပ်ကျွေးပြုစုလေသည်။ သို့ရာတွင် ဘုရားလောင်းသည်
သစ္စာလေးပါးမတွေ့မြင်မီ၊ ကောဏ္ဍည၊ ဝပ္ပ၊ ဘဒ္ဒိယ၊ မဟာနာမ်၊
စာကြောင်း ၃၃ -
ဘုရားအဖြစ်သို့ ရောက်ရှိတော်မူပြီးနောက် ဥရုဝေလတောမှခွာ၍
အစဉ်အတိုင်း ကြွတော်မူရာဗာရာဏသီပြည် အနီးဖြစ်သော
မိဂဝုန်တောသို့
ငါးဦးတို့နှင့်တွေ့ရှိ၍ များစွာသောပရိယာယ်စကားတို့ဖြင့် ဘုရား
ဖြစ်ကြောင်း သိစေတော်မူလျက် သက္ကရာဇ်၁ဝ၃ ခုနှစ် ဝါဆိုလပြည့်
စနေနေ့ညဉ့်နေဝင်စအချိန်တွင် ''ဒွေမေ ဘိက္ခဝေ အန္တာ ပဗ္ဗဇိတေန
တရားတော်အဆုံး၌
ဝါဆိုလပြည့်ကျော်တရက်နေ့မှစ၍ မြတ်စွာဘုရားသည် ရွာတွင်းသို့
ကိုယ်တော်တိုင်လည်း ဆွမ်းခံ ကြွတော်မမူ၊ ပဉ္စဝဂ္ဂီတို့အားလည်း
ကြွသွားစေတော်မမူပဲ၊ ကျောင်း၌သာ
မှကြွင်းသော လေးယောက်တို့ကို ကမ္မဋ္ဌာန်း စီဖြန်းခြင်းတို့၌ ဖြစ်သော
အညစ်အကြေးကို သုတ်သင်အံ့သောငှာ အဆုံးအမကို ပေးတော်မူ
သည်။ လပြည့်ကျော် လေးရက်နေ့တွင် အဿဇိ သောတာပန် ဖြစ်
သည်ဟု အဋ္ဌကထာ၌ဆို၍ ပါဠိတော်နည်းအရမူ လပြည့်ကျော်
နှစ်ရက်နေ့၌
မြနန်းသို့ ကြွတော်တော်မူသည်ဟု ဆိုသည်။ မဟာသက္ကရာဇ် ၁ဝ၃
ခုနှစ် ဝါဆိုလပြည့်ကျော် ၅ ရက် ကြာသပတေးနေ့တွင် သျှင်အဿဇိ
သည် သျှင်ကောဏ္ဍည၊ သျှင်ဝပ္ပ၊ သျှင်ဘဒ္ဒိယ၊ သျှင်မဟာနာမ်တို့နှင့်
အတူ မြတ်စွာဘုရားသခင်၏
၏ အဆုံး၌အရဟတ္တဖိုလ်ကိုရ၍ ဧဟိဘိက္ခု ရဟန္တာအဖြစ်သို့ရောက်
လေသည်။
စာကြောင်း ၇၇ -
မေးသည်ရှိသော် အဿဇိထေရ်က ''ငါ့ရှင် . . . ငါသည် သကျ
သာကီဝင်မင်း၏ သားဖြစ်သော သကျသာကီဝင်မင်းမျိုးမှ ရဟန်း
ပြုသော
ထိုမြတ်စွာဘုရားကိုရည်၍ ငါသည်ရဟန်းပြု၏။ ထိုမြတ်စွာဘုရား၏
တရားကို ငါသည် နှစ်သက်၏'' ဟုဆို၏။ ထိုအခါ သာရိပုတ္တရာထေရ်
လောင်းက တရားဟောပြောဆုံးမရန် လျှောက်ကြားသောအခါ မထေရ်က
ငါ့ရှင် . . . ငါသည်အငယ်သာတည်း ရဟန်းပြု၍ မကြာမြင့်သေး။
အကျယ်အားဖြင့် ဟောရန် မတတ်နိုင် အကျဉ်းမျှ ဟောမည်ဆိုကာ<br />
''ယေဓမ္မာ တထာဂတော အာဟ။
တေသဉ္စ ယော နိရောဓော၊
ဧဝံဝါဒီ မဟာသမဏော။ ။''<br />
ဟူသော တဂါတာမျှသော တရားကို ဟော၏ အဓိပ္ပါယ်ကား-
''အကြင်တရားတို့သည် အကြောင်းလျှင် အမွန်ရှိကုန်၏။ ထို
Line ၉၆ ⟶ ၉၈:
ထိုကြောင့် အဿဇိထေရ်ကား
ပုတ္တရာထေရ်၏ ရှေးဦးဆရာဖြစ်သတည်း။<ref>မြန်မာ့စွယ်စုံကျမ်း၊ အတွဲ(၁၅)</ref>
==ကိုးကား==
<references/>
|