|
ထားဝယ်လူမျိုးတို့သီဆိုကြသော [[ထားဝယ်ဒိန်းသီချင်း]]မှာကား ထားဝယ်တို့၏ ကျော်ကြားသော ယဉ်ကျေးမှုအနုပညာတစ်ခု ဖြစ်လေသည်။ မြန်မာတို့ အိုးစည်ဝိုင်းနှင့် အနည်းငယ်ဆင်သည်ဟု ဆိုရပေမည်။ ဒိန်းသီချင်းကို တစ်ယောက်ကတိုင်၍ သံပြိုင်တွင် အများက လိုက်၍ဆိုရသည်။ ရှေးထားဝယ် အကတစ်ခုဖြစ်သော '[[ရမ်းက]]'ဟူသော အကမှာ ယခုအခါတွင် တိမ်မြုပ်လျက်ရှိပေသည်။ ထားဝယ်ကျေးလက်တောရွာတို့တွင် မြန်မာတို့၏ [[ကြက်တိုက်ပွဲ]]ပမာ ခေတ်စားသော ပျော်ရွှင်မှုတစ်ရပ်ကား ထားဝယ်လူမျိုးတို့၏ [[ကျွဲတိုက်ပွဲ]]များပင်ဖြစ်၏။<ref>မြန်မာ့စွယ်စုံကျမ်း၊ အတွဲ(၅)</ref>
မြန်မာများနှင့် ထားဝယ်အတော်များများက ထားဝယ်လူမျိုးများကို ဗမာ လူမျိုးစုဟု ယူဆနေကြသည်။ ထားဝယ်များကိုယ်တိုင် ဒီလို အမြင်ရှိမှတော့ မြန်မာများယူဆတာ ပြောဆိုတာကိုအပြစ်ရယ်လို့မြင်စရာမရှိတော့ပါဘူး။
စကားကိုသီးသန့်ပြောနေသူလူမျိုးစုမှာသီးသန့်လူမျိုးမရှိဘူးဆိုရင်တော့အတော့်ကိုအံ့ဩစရာကောင်းတဲ့အဖြစ်ပဲနေမှာပါ။
တကယ်တော့ တိကျတဲ့သမိုင်း သေချာတဲ့စာပေများ မရှိတာက ထားဝယ်များနှင့်အခြားတိုင်းရင်းသားများကို
ထားဝယ်ဟာ ဗမာ ပါလို့ ဝေဝါးစေတဲ့အချက်တစ်ချက်ဖြစ်စေခဲ့ပါတယ်။ ဦးဇင်းကိုယ်တိုင်လဲအရင်က ဒီလိုပဲထင်ခဲ့ဖူးပါတယ်။ဒါပေမယ့် တခါတလေ တော့စဉ်းစားမိပါတယ် ဘာကြောင့်များ ဗမာတွေနဲ့ လုံး၀မတူတဲ့စကားတွေထားဝယ်လူမျိုးတွေမှာရှိနေပါလိမ့်ပေါ့။ထားဝယ်ဟာ ဗမာ စစ်ခဲ့မယ်ဆိုရင်ပေါ့။ နောက်ပိုင်း စာလေးဘာလေးတွေလေ့လာမိ ဖတ်မိတော့မှပဲ ထားဝယ်ဟာ ဗမာ မဟုတ်လောက်ဘူးဆိုတဲ့အတွေးတွေစီး
ဝင်ခဲ့တာပါ တကယ်လို့ ဗမာထဲပါခဲ့မယ်ဆိုရင်တောင် ဗမာ့ အရင် ပေါ်ခဲ့တဲ့ ဗမာပဲဖြစ်လိမ့်မယ်လို့ ယူဆမိလာပြန်ရော။
ဘာဖြစ်လို့ဆို မြန်မာ (ဗမာ) စကားမှာ စကားလုံး နည်းနေသလို အသံထွက်လဲ တချို့ အခေါ်အေဝါ်တွေနဲ့ တခြားစီဖြစ်နေလို့ပါပဲ။ ထားဝယ်မှာတော့ ကိုယ်ပိုင်စကားရှိသလိုကိုယ်ပိုင်အသံပါရှိနေတာ။
ဖတ်မိ မှတ်မိ ခဲ့တဲ့ သမိုင်းကြောင်းလေးတွေကို တင်ပြပေးချင်ပါတယ်။ပြီးမှ ဆုံးဖြတ်ချက်ချပေါ့ ထားဝယ်
ဟာ ဗမာ လား သို့မဟုတ် ထားဝယ် ဟာ ထားဝယ် လားလို့ပေါ့။(ထားဝယ်လူမျိုးများ ထားဝယ်စကားကိုပြောခြင်းဖြင့် ဂုဏ်ယူ
စေချင်ပါ၏။ ရှေးဟောင်းစကားစစ်မို့ပါ)
မြန်မာ့သမိုင်းများတွင် လက်ခံထားသော ပုဂံတည်သည့်နှစ်မှာ
နှစ်ပေါင်း(၈၀၀) ခန့် စော၍
ယဉ်ကျေးမှု သက်သေခံလျက်ရှိ၏။
ထို့ကြောင့် ကျွနု်ပ်တို့သည်ကျွန်ုပ်တို့သည်
မြန်မာ နိုင်ငံရှိဒေသန္တရစကားများကို
တတ်နိုင်သမျှလေ့လာကြရာ၏။
ယဉ်ကျးးမှုမဲ့ သည်ဟု အထင်ခံရသော
“ထားဝယ်စကား” သည် ယဉ်ကျေးမှုနှင့်ပြည့်၀လျက်ရှိကြောင်း သိရ သကဲ့သို့ ကျန်ဒေသန္တရဘာသာစကားများ၌လည်း
ယဉ်ကျေးမှုအချက်အလက်များ တွေ့ရပေလိမ့်မည်။
*( ဦးဖေမောင်တင်၊ ဘာသာစကားယဉ်ကျေးမှု၊ မြန်မာ့ဝတ္ထုသမိုင်းအစနှင့် စာ-၃၁၀)
*( ယခုတင်ပြခဲ့သော အချက်အလက်များအားလုံးသည် စာတမ်းရှင် ဆရာ မောင်လေးတင့်)
| 