ဖိုးပါကြီး: တည်းဖြတ်မှု မူကွဲများ

အမျိုးသား ရုပ်ရှင် လုပ်ငန်းကြီးတွင် ရွှေရတုခေတ်မှသည် စိန်ရတုခေတ် အထိ [[ဝဏ္ဏကျော်ထင်ဘွဲ့|ဝဏ္ဏကျော်ထင်]] အကယ်ဒမီ နှစ်ထပ်ကွမ်း ဟာသထိပ်သီး '''ဖိုးပါကြီး''' အဖြစ် ထင်ရှားလာမည့် သူကို [[မြောင်းမြမြို့]] ကြေးတိုင် အင်စပက်တော် ဦးစံဖေ၊ ဒေါ်လှတို့၏ သားဖြစ်ရာ မွေးချင်းသုံးယောက် အနက် ဒုတိယ မြောက်သား ဖြစ်ပြီး မွေးသက္ကရာဇ်မှာ ၁၂၇၉ ခုနှစ် ဖြစ်၏။ ငယ်စဉ်က သူ့ကို အပါဟု ခေါ်ခဲ့ကြပြီးနောက် မောင်ညွန့်လှိုင် ဟုခေါ်ကြသည်။

 

 

တစ်ခါက အဖေ သိသွား၍ သူ့ကို အဖေ ဖြစ်သူက ဒေါသတကြီး ပါးချ လိုက်သည့် အထိ ရင်နာစရာ ဖြစ်ခဲ့ရ၏။ အဖေနှင့် နေစဉ် စီးပွားရေး ကြပ်တည်း လွန်းသဖြင့် လမ်းမတော် ပန်းချီဆရာ ဘထံ၌ လည်းကောင်း၊ ဘားမားအတ် ကျောင်း၌ ပန်းချီ ဒီဇိုင်း ပညာများကို အကူ အလုပ်သင် အဖြစ်နှင့် ဆည်းပူး တတ်မြောက်ခဲ့သည်။ နောက်ရုပ်ရှင် ဘက်၌ ပန်းချီ ရေးဆွဲရန် ကြိုးပမ်းခဲ့ရာ ၁၉၂၉ ခုနှစ်တွင် “မိန်းမတံခွန်” ဇာတ်ကား ရိုက်ကူး နေသည်နှင့် ကြုံသဖြင့် ကျောင်းသားများ ပါဝင်သော မထင်မရှားခန်းတွင် ပါဝင်ခွင့် ရခဲ့ရာမှ ရုပ်ရှင်ပိုး ဝင်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်ဟု သိရ၏။

 

 

ထိုကဲ့သို့ ပင်ပန်း ဆင်းရဲခံခဲ့ ရသော်လည်း မျှော်မှန်းထားသော အဆင့်ကို ရောက်မလာသဖြင့် စိတ်ပျက်ပြီး သူသည် ဟင်္သာတသို့ ပြန်သွားတော့သည်။ [[ဂျပန်ခေတ်]]တွင် ရုပ်ရှင် လုပ်ငန်းကြီး ရပ်ဆိုင်း သွား၍၊ ရုပ်ရှင် ပညာသည်များက လူဘိုင်စကုတ် အဖြစ် နယ်တကာ လှည့်၍ ပြဇာတ် ကပြနေကြရာ [[ဟင်္သာတမြို့]]သို့ ဒါရိုက်တာ ဆရာခန့်တို့ အဖွဲ့ ရောက်လာသည်။ သူ့ကို တွေ့တော့ ဆရာခန့်က “ဟေ့ သူငယ်၊ မင်း [[ပြဇာတ်]] [[လူရွှင်တော်]] လုပ်မလား” ဟု မေး၍ သူက မဆိုင်းမတွပင် “ဟာ ဆရာကလည်း ကျွန်တော် လုပ်မှာပေါ့”ဟု ပြန်ပြောလိုက်၍ ပြဇာတ် နောက်သို့ ပါသည့် အဖြစ် ရောက်ရလေတော့သည်။ ပြဇာတ်စင်သို့ ပထမဆုံး ပါဝင်ခဲ့ရတဲ့ အတွေ့အကြုံကို ပြောပြဖူး သည်မှာ “ပြဇာတ်လူရွှင်တော် လုပ်မယ်သာ ပြောလိုက်ရတာ တကယ်တော့ ကျုပ်က ပရိသတ်ကို အိုက်တင် လုပ်ပြရဲသူ မဟုတ်ဘူး။ ဆရာက ဇာတ်ခုံပေါ်သို့ တွန်းတင် ပေးလိုက်တော့ ပရိသတ်ကို ရင်မဆိုင်ရဲဘဲ ကြောက်ဒူးတုန်လျက် စကားပြောတဲ့ အခါမှာလည်း ကြောက်စိတ်ကြောင့် ထစ်ထစ်ငေါ့ငေါ့ ဖြစ်နေတာပေါ့။

 

 

 

 

[[File:kyin03.jpg|thumb|left]]

ထို့နောက် ဒုတိယဇာတ်ကားအဖြစ် ရန်ကုန် ရုပ်ရှင်မှ ဒါရိုက်တာ ဦးစိုးမောင်က ဖိုးပါကြီး၊ ကြူကြူတို့နှင့် (လူ့လောက) အသံတိတ်ကား ကို ရိုက်ကူးပြီး ၂၈-၁-၄၈ တွင် သွင်ရုံမှာ ပြခဲ့သည်။ သူ၏ တတိယ မြောက် ဇာတ်ကားမှာ အမျိုးသား ရုပ်ရှင် လုပ်ငန်းကြီးတွင် ပထမဆုံး ခြေလှမ်းအဖြစ် စက္ခုအာရုံ အမြင်သစ်ဖြင့် ရှုစားနိုင်ရန် အတွက် ရန်ကုန် ရုပ်ရှင်မှ ဒါရိုက်တာ ရွှေဘော်က ဖိုးပါကြီး၊ ကြူကြူ၊ ဖိုးပါလေး၊ တင်မောင်ကြီး၊ ဦးမောင်လေးတို့နှင့် (ချစ်သွေးညီ) အသံတိတ် ၁၆ မမ ဆေးရောင်စုံဖြင့် ရိုက်ကူးကာ ၁၉-၆-၄၈ တွင် ဘုရင့်ရုံ၌ တင်ဆက်ရာ အသံတိတ် ကား၏ စူပါဝင်ငွေ ၃၅၀၀ဝ ကျပ်ရခဲ့၏။ ထို့နောက် ဖိုးပါကြီး၊ ဖိုးပါလေး၊ ကြူကြူတို့နှင့် ဒါရိုက်တာ ရွှေဘော်ကပင် (ရွှေမျက်မှန်) အသံတိတ်ကို ရိုက်ကူးပြီး ၄-၆-၄၉ တွင် ဘုရင့်ရုံမှာ တင်ဆက် သွားသည်။

ရန်ကုန် ရုပ်ရှင်သည် နောက်ထပ် ဆေးရောင်စုံ ၁၆ မမ အသံတိတ် နှစ်ကား ထပ်မံ ရိုက်ကူးသွားရာ ယင်းတို့မှာ ဒါရိုက်တာ ရွှေဘော်က ဖိုးပါကြီး၊ ဖိုးပါလေး၊ မေချစ်တို့နှင့် (ရှက်လွန်းလို့) ကို ဖန်တီးကာ ၁၂-၈-၄၉ တွင် သွင်ရုံမှာ ပြရာ ဝင်ငွေ ၁၅၀၀ဝ ကျပ်ရခဲ့သည်။ ဒါရိုက် တာ တင်မြင့်အမည်ခံ ဖိုးပါလေးက ဖိုးပါကြီး၊ ကြူကြူ၊ ဖိုးပါလေးတို့နှင့် (ပျို့ချစ်လင်) ကို ရိုက်ကူး၍ ၂၀-၁-၅ဝတွင် ဘုရင့်ရုံမှာ တင်ဆက်ရာ ဝင်ငွေ ၅၅၀ဝ ကျပ်ရခဲ့သည်။ ထို့နောက် ဆက်တိုက်ပင် (ဩော် ဖူးစာ)၊ (ခင်နဲ့မောင်)၊ (လူလိုလူ)၊ (ဂလဲ့စား)၊ (တယူသန်) စသည့် အသံတိတ် ဇာတ်ကားတို့တွင် ပါဝင်ခဲ့ရသည်။ ထိုသို့ ရုပ်ရှင်လောကတွင်လည်း လူရွှင်တော် မင်းသား၊ လူရွှင်တော် ဇာတ်ပို့ အဖြစ် နာမည် ရလာ၍ ရုပ်ရှင် ဇာတ်ကားများကို လက်မလည်အောင် လက်ခံ ရိုက်ကူး လာရသည် သာမက သူကိုယ်တိုင် ၁၉၅၃ ခုနှစ်တွင် ဖိုးပါကြီး ရုပ်ရှင်ကို တည်ထောင်ကာ ကိုယ်တိုင် သရုပ်ဆောင် ဒါရိုက်တာအဖြစ် ဖိုးပါလေး၊ မြင့်မြင့်ခင်၊ တင်နုမေတို့နှင့် တွဲဖက်ကာ (ငါဟဲ့ ယောကျ်ား) အသံတိတ် ကားကို ပွဲဦးထွက် ရိုက်ကူးကာ၊ ၂၉-၅-၅၃ တွင် ဘုရင့်ရုံမှာ တင်ဆက်ရာ ဝင်ငွေ ၁၇၆၀ဝ ကျပ်ရခဲ့၏။ ထို့နောက် (ပျော်သလိုသာနေ)၊ (ပြုံး ပြုံးကလေး) စသည့် အသံတိတ် ဇာတ်ကား များကို သရုပ်ဆောင် ဒါရိုက်တာအဖြစ် ကိုယ်ပိုင် ရိုက်ကူး ထုတ်လုပ်ခဲ့သည်။ သူသည် ပဲရော့ ဖလင်တွင် (သွေးဆိုး)၊ (နှစ်ပွင့်မာလာ)၊ (မှတ်မိပါ သေးသည်) စသည့် ဇာတ်ကားတို့တွင် ပါဝင်ခဲ့ပြီး (ဂေါ်သာဂေါ်) ဇာတ်ကားကို သရုပ်ဆောင် ဒါရိုက်တာ အဖြစ် ရိုက်ကူးခဲ့သည်။ ယင်းဇာတ်ကား အားလုံးမှာ အသံတိတ်ကားများသာ ဖြစ်၏။

 

 

ထိုမာနထားမှု တို့ကြောင့် မိမိကိုယ်၌ အကျိုး ဖြစ်ထွန်းဖွယ် တို့ကို မဖြစ်ထွန်း ဆုတ်ယုတ် ပျက်ပြား တတ်ပုံကို တင်ပြသွားခြင်း ဖြစ်သည်။ ဖော်ပြပါ ဇာတ်ကားတွင် ပါဝင်ခဲ့သော ဖိုးပါကြီးကို ထိုစဉ်က ပရိသတ်ကြီးက ရှာမှ ရှားသော ဟာသထိပ်သီး ဇာတ်ကောင် တစ်ဦးပါပေဟု ချီးကျူးခဲ့သည်ကို မှတ်သား မိသလို စူပါရုပ်ရှင် ဝေဖန်ရေး ဆရာစံရှား (ရုပ်ရှင်မျက်မှန်) က ဤသို့ ရေးသားခဲ့၏။

 

 

ဒါရိုက်တာ စာရေးဆရာ သုခ၏ ပြောင်မြောက်လှသော စကားလုံးများကို အမူအရာ အပိုအလိုမရှိ ပိပိရိရိ မိမိရရ သရုပ် ဆောင်နိုင်ခဲ့ သူလည်း ဖြစ်ခဲ့ပေသည်။ ဤ ဇာတ်ကား တစ်ကားလုံးတွင် အကောင်းဆုံး လူများ ရွေးချယ်ရာ၌ ဖိုးပါကြီးကို နံပါတ်(၁)ပထမ ရွေးချယ်ရမည် ဖြစ်ကြောင်း။

ထိုသို့ ဩော် မိန်းမ ဇာတ်ကားသည် အထူး အောင်မြင်မှု ရခဲ့သဖြင့် မြန်မာ့ရုပ်ရှင် လောကတွင်သာမက ပရိသတ်ကပါ သူ့ကို “ဟာသ ထိပ်သီး ဖိုးပါကြီး” ဟူ၍ ကင်ပွန်း တတ်လာကြပြီး အမျိုးသား ရုပ်ရှင် လောကတွင်လည်း ဟာသဇာတ် မြူးသီးသန့် မရိုက်ကူးဝံ့ချိန်တွင် “ဩော် မိန်းမ” ဇာတ်ကား၏ ဝင်ငွေစံချိန်ကြောင့် နောင်မှာ ဟာသ ဇာတ်မြူးကားများကို အပြိုင် လုပ်ကိုင်လာသည့် အဆင့် ဖြစ်လာ၏။

[[File:kyin01.jpg|thumb]]

 

 

 

ထိုကြောင့် ၁၉၅၅ ခုနှစ် အတွက် အကောင်းဆုံး အမျိုးသား ပညာသည်ဆုကို ဖိုးပြုံးချို ဇာတ်ကားတွင် ပထမဆုံး အကယ်ဒမီ ဆုကို ရရှိခဲ့သည်။ (ဖိုးပြုံးချိုသည် အကောင်းဆုံး ရုပ်ရှင်ဆုကို ရခဲ့သလို အပါအဖြစ် ပါဝင်ခဲ့သော ကလေး သရုပ်ဆောင် ဝင်းမာကလည်း အထူးဆု ရရှိခဲ့၏။)

 

(ဖိုးပြုံးချို) ဇာတ်ကားသည် ၂-၁၂-၅၅ တွင် ဆုထူးပန်နှင့် သွင်ရုံမှာ ပြသရာ စူပါ့စူပါ ဝင်ငွေ ၂၆၂၂၈၄ ကျပ် ရရှိခဲ့သည်။ သူသည် အကယ်ဒမီဆု ရရှိပြီးနောက် နိုင်ငံတော်က ချီးမြှင့်သော ဝဏ္ဏကျော်ထင် ဘွဲ့ကို ရခဲ့သည်။ အကယ်ဒမီ ပူပူနွေးနွေး ရပြီးနောက် ရုံတင်သွားသော ဇာတ်ကား (၂)ကားမှာ (ဥမ္မာဒန္တီ)နှင့် (တွေးရခက်ကြီး)တို့ပင် ဖြစ်သည်။ (ဥမ္မာဒန္တီ)မှာ လူတိုင်း သိပြီးဖြစ်သော မြန်မာ့ ဂန္ထဝင်မှ ဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ် ဖြစ်သည်။ ယင်းဇာတ်ကားကို လန်ဒန်အတ် ရုပ်ရှင်အတွက် ဒါရိုက်တာ ဦးချင်းစိန်က ရိုက်ကူးခဲ့ခြင်း ဖြစ်၏။

 

 

 

 

[[ခင်မောင်ညို (မန်း)]]