မိုးလေဝသပညာ: တည်းဖြတ်မှု မူကွဲများ

အရုပ်ကလေးဖြစ်သည်။ မိုးရွာတော့မည်ဆိုလျှင် ထို''ရာသီအိမ်'' တံခါးဝတွင် ယောကျာ်းရုပ်ကလေးယောက်ျားရုပ်ကလေး ပေါ်လာ၍ နေသာမည်ဆို လျှင် တံခါးဝတွင် မိန်းမရုပ်ကလေး ပေါ်လာသည်။ ထို ''ရာသီအိမ်'' ခေါ် စိုထိုင်းမှုတိုင်းတံကို ကြောင်အူကျစ်ကြိုး များဖြင့် စီမံပြုလုပ်ထားသည်။ မိုးရာသီတွင် လေထုပို၍ စိုထိုင်း လာသောအခါ ကြောင်အူကျစ်ကြိုးသည် တိုသွားသည်။ ခြောက် သွေ့ ပူပြင်းသောရာသီတွင် လေထုစိုထိုင်းမှု နည်းသောအခါ ကြောင်အူကျစ်ကြိုးသည် ရှည်လာလေသည်။ လေထုစိုထိုင်းမှု အခြေအနေကိုလိုက်၍ ကြောင်အူကျစ်ကြိုး ရှည်လိုက် တိုလိုက် ဖြစ်သောကြောင့် ကြိုးအရှည်ကိုလိုက်၍ ယောကျာ်းအရုပ်ယောက်ျားအရုပ် မိန်းမအရုပ်ကလေးများသည် ရှေ့တိုး နောက်ဆုတ် ပေါ်လိုက် ပျောက်လိုက်ဖြစ်ကြသည်။ လူတို့၏ ဆံချည်မျှင်သည်လည်း စွတ်စိုထိုင်းမှိုင်းသောအချိန်၌ တိုသွားတတ်သည်။ လေထုစိုထိုင်း မှု အခြေအနေကိုလိုက်၍ လူတို့၏ဆံချည်မျှင်သည် တိုတတ် ရှည်တတ်သော သတ္တိရှိသောကြောင့် လူ၏ဆံချည်မျှင်ဖြင့် စိုထိုင်းမှုတိုင်းစက် ပြုလုပ်ကြသည်။

ထိုပြင်ထို့ပြင် အရည်ခဲမှတ် အပူချိန်ကိုရှာ၍ တွက်ယူရသော စိုထိုင်းမှုတိုင်းတံတစ်မျိုးရှိလေသည်။ ဤတိုင်းတံသည် အထက် က ဖော်ပြခဲ့သော ဖန်သီးစိုသာမိုမီတာနှင့် ဖန်သီးခြောက် သာမို မီတာနှစ်ခုရှိသော စိုထိုင်းမှုတိုင်းတံမျိုးပင်ဖြစ်၍ အစိုတံတွင် ရေကိုမသုံးဘဲ အီသာခေါ် အရက်ပြန်တစ်မျိုးကို အသုံးပြုသည်။ အီသာအရည်ကို အစိုတံဖန်သီးပေါ်သို့ချပေးလျှင် အလွန်လျင် မြန်စွာ အငွေ့ပျံသောကြောင့် အစိုတံအပူချိန် ချက်ချင်း ကျသွား လိမ့်မည်။ အပူချိန်ကျလာရာ နောက်ဆုံးအခြေအနေ၌ လေထဲပါ သော ရေခိုးရေငွေ့များ ဖန်သီးပေါ်တွင် အရည်ခဲအဖြစ် စုခဲလာ မည်။ ဤအခြေအနေ၌ မှတ်သားရရှိသော အစိုတံအပူချိန်သည် အရည်ခဲမှတ်ဖြစ်သည်။ အခြောက်တံမှ လေ၏သာမန်အပူချိန်ကို မှတ်သားရရှိနိုင်သည်။ ယင်းသို့ အရည်ခဲမှတ်နှင့် လေ၏သာမန် အပူချိန်တို့ကို သိရှိရသောအခါ ယခင်ကကဲ့သို့ပင် လေထု၏ စိုထိုင်းမှုကို ရှာဖွေတွက်ယူနိုင်လေသည်။

မွန်သော အပူချိန်တံကို ပြုလုပ်ပြန်လေသည်။ယခုခေတ်ပြုလုပ်ပြန်လေသည်။ ယခုခေတ် အပူချိန်တံများနှင့် ရှေးကအပူချိန်တံများပြုလုပ်ပုံအခြေခံမူမှာ အတူတူပင်ဖြစ်သည်။ ထိုအခြေခံမူကား အရည် သို့မဟုတ် အငွေ့သည် အပူတိုက်ပေးသောအခါ

အပူချိန်တံများတွင် အများအားဖြင့် ပြဒါးကို သုံးစွဲကြ သည်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ပြဒါးသည် မြင့်သော ရေဆူ အမှတ်နှင့် နိမ့်သောရေခဲမှတ်ရှိပြီးလျှင် အပူတိုက်ပေးသောအခါ ၌ ညီညာစွာပြန့်ကားခြင်းကြောင့်ပင် ဖြစ်သည်။ ပြဒါးသည် အပူချိန် ဖာရင်ဟိုက် ၆၇၅ ဒီဂရီ၌ ဆူ၍ အပူချိန် ဖာရင်ဟိုက် ၃၈ ဒီဂရီ၌ ခဲသည်။ ၃၈ ဒီဂရီ ဖာရင်ဟိုက်ထက် နည်းသော အပူချိန်ကိုတိုင်းရန် အရက်ပြန်နှင့်လုပ်သော အပူချိန်တံကို အသုံးပြုရသည်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် လောက၌ မည်မျှပင် အေးသော ရာသီဥတုအခြေအနေပင်ဖြစ်စေကာမူ အရက်ပြန် သည် မခဲချေ။ အရက်ပြန်၏ခဲမှတ်သည် လောကတွင် တွေ့ကြုံ ခံစားနိုင်သော အအေးဆုံးအပူချိန်ထက် နည်းလေသည်။ အလွန် ပြင်းသောအပူချိန်ကိုတိုင်းချိန်ရန် ဓာတ်ငွေ့ သို့မဟုတ် လျှပ်စစ် အားဖြင့်ပြုလုပ်သော အပူချိန်တံတစ်မျိုးကို သုံးစွဲလေ့ရှိကြသည်။ရိုးရိုးအပူချိန်တံများကိုသုံးစွဲလေ့ရှိကြသည်။ ရိုးရိုးအပူချိန်တံများကို သေးငယ်သောပြွန်ရှိသည့် ဖန် ချောင်းတွင် ပြဒါး သို့မဟုတ် အရက်ပြန်ထည့်၍ ပြုလုပ်ထား သည်။ ပြဒါးထည့်ထားသော ဖန်သီးနှင့် ဖန်ပြွန်ချောင်းမှ လျှံ၍ ထွက်ကျလာလိမ့်မည်။ ထိုနောက် ဖန်ချောင်းထိပ်ဝကိုမီးမြှိုက်၍ အသေပိတ်ပါ။ ကြာ၍အေးသွားသောအခါ ပြဒါးသည်ကျုံ့ကျဉ်း ၍ ဖန်ချောင်းထဲတွင် နိမ့်ဆင်းသွားပြီးနောက် ဖန်ချောင်း အထက်ပိုင်း၌ လေဟာနယ်ဖြစ်နေလိမ့်မည်။ အပူတိုက်ခြင်း၊ အအေးခံခြင်းလုပ်ငန်းများ ပြီးစီးသွားသောအခါ အပူချိန်တံသည် နဂိုအခြေအနေတွင် ရှိနေမည်။ ထိုနောက် အပူချိန်ပြောင်းလဲပုံ တိုင်းချိန်ရန် ဖန်ချောင်းပေါ်၌ အမှတ်များ ရေးမှတ်ရလေသည်။

ထိုဓာတ်ရော၏ အပူချိန်အမှတ်ကို သုညဒီဂရီအမှတ်ဟု ဒန်းန ယဲ ဖာရင်ဟိုက်က မှတ်သားထားပြန်လေသည်။ ဂျာမနီနိုင်ငံ တွင်း သုံးစွဲလေ့ရှိသော ''ရိုမာ'' အပူချိန်စကေး၌ ရေခဲမှတ်ကို သုညဒီဂရီနှင့် ရေဆူမှတ်ကို ၈ဝ ဒီဂရီ မှတ်သားထားသည်။အများအားဖြင့်မှတ်သားထားသည်။ အများအားဖြင့် အပူချိန်တံများတွင် စကေးတစ်မျိုး တည်းသာ မှတ်သားထားလေ့ရှိသည်။ ထိုကြောင့် ''ဖာရင် ဟိုက်'' စကေးအပူချိန်နှင့် ''စင်တီဂရိတ်'' စကေးအပူချိန်ကို နှိုင်းရှည့်တတ်ဖို့ လိုပေသည်။

၂ဝ ဒီဂရီ စင်တီဂရိတ်သည် ၆၈ ဒီဂရီ ဖာရင်ဟိုက်နှင့် ညီမျှ လေသည်။တစ်ဖန်လေသည်။ တစ်ဖန် ၆၈ ဒီဂရီဖာရင်ဟိုက်နှင့် ညီမျှသော စင်တီ ဂရိတ်ဒီဂရီကိုရှာလိုလျှင် ပထမ ၃၂ နုတ်၍ ကျန်ကိန်းကို ၅/၉ နှင့်မြေ|ာက်ပါ။ ၂ဝ ရပါလိမ့်မည်။ ဥဒါဟရုဏ်၊

ကမ္ဘာ့အပူပိုင်းနိုင်ငံများ၏ အလယ်ပိုင်းဒေသများသည် မိုးနည်းပါး၍ သဲကန္တာရအပိုင်းများ ဖြစ်ကြသည်။ ထိုဒေသများ၌ ပြောပလောက်အောင် မိုးရွာသွန်းသည်ကို မတွေ့ရချေ။ ဥရောပနိုင်ငံအများ၌ပင် နှစ်စဉ် မိုးရေချိန် လက်မ ၂ဝ ကျော် မိုးရွာလေသည်။ အိန္ဒိယ၊ တိဗက်နှင့် တရုတ်နိုင်ငံတို့မှ တစ်ပါး ကျန်အာရှတိုက်ဒေသများ၌ များသောအားဖြင့် နှစ်စဉ်မိုးရေချိန် လက်မ ၂ဝ ထက် နည်းပါးလေသည်။အာရေဗျနိုင်ငံ၊နည်းပါးလေသည်။ အာရေဗျနိုင်ငံ၊ မွန်ဂိုလီးယားပြည်၊ ဩစတြေးလီးယား တိုက်အလယ်ပိုင်း၊ အာဖရိကတိုက်အနောက်တောင်ပိုင်း စသော ဒေသများ၌ နှစ်စဉ်မိုးရေချိန် ၁ဝ လက်မထက်ပင် နည်းသေး သည်။ မြန်မာနိုင်ငံ ကမ်းရိုးတန်းဒေသ၊ အိန္ဒိယနိုင်ငံ အနောက် ကမ်းရိုးတန်းဒေသ၊ အာသံပြည်နှင့် အီကွေတာနှင့် ၁ဝ ဒီဂရီ မြောက် လတ္တီတွဒ်ကြားရှိ အာဖရိကတိုက်အနောက်ကမ်းရိုးတန်း ဒေသများတွင် နှစ်စဉ် မိုးရေချိန်လက်မ ၁ဝဝ ထက်ပို၍ မိုးကြီး လေသည်။ ကမ္ဘာပေါ်၌ မိုးအရွာဆုံးဒေသသည် အာသံပြည်၊