လကုဏ္ဍကဘဒ္ဒိယ

လကုဏ္ဍကဘဒ္ဒိယမထေရ်သည် မဟာသာဝကရှစ်ကျိပ်တွင်တစ်ပါးအပါ အဝင် ဖြစ်သည်။ အမည်၎င်းမှာ ဘဒ္ဒိယ ဖြစ်၍ အလွန် အရှင်ပုကွသောကြောင့် “လကုဏ္ဍက” ပုဒ်နှင့် တွဲကာ “လကဏ္ဍကဘဒ္ဒိယ”ဟုအမည် တွင်သည်။ ကမ္ဘာ တစ်သိန်းထက်၌ ပွင့်တော်မူသည့် ပဒုမုတ္တရဘုရားရှင် ထံတော်၌ သာယာစ္စာသော အသံရှိသူတို့တွင် အမြတ်ဆုံး မဉ္ဇုဿရ ဧတဒဂ် ဘွဲ့ထူးကို ရလိုကြောင်း ဆုတောင်းခဲ့သည်။ ။

ဝိပဿီဘုရား လက်ထက်

ဝိပဿီဘုရားရှင် လက်ထက်တော်၌လည်း ဆန်းကြယ်သော အတောင်ရှိသော ဥဩငှက်ဖြစ်၍ ဘုရားရှင်အား သရက်သီးမှည့်ကို လှူဒါန်းခဲ့သည်။ (ထေရ၊ဋ္ဌ၊၂၊၁၂၆။ အပ၊ဋ္ဌ၊၂၊၂၄၄-တို့၌ကား ဖုဿဘုရားရှင် လက်ထက်၌ဟု ဆိုသည်။) ထိုသို့ အဋ္ဌကထာတို့ အဆိုမတူမှုရှိရာ အပ၊၂၊၁၄၃-ပါဠိတော် နှင့် ထေရ၊ဋ္ဌ၊အပ၊ဋ္ဌ၊ တို့ညီညွတ်သည်။ ထိုကောင်းမှုကြောင့် ဖြစ်လေရာရာ ဘဝတိုင်း၌ အသံသာယာစွာရှိခြင်း အကျိုးကို ခံစားခဲ့ရသည်။

ကဿပဘုရားရှင် လက်ထက်

ကဿပဘုရားရှင် လက်ထက်၌ကား လက်သမားဆရာကြီးဖြစ်၍ ပရိနိဗ္ဗာန် ဝင်စံပြီးသော ဘုရားရှင်၏ သာရီရိက ဓာတ်တော်ကို စေတီတည်ရာ၌ “ယူဇနာ မြင့်အောင် ပြုလုပ်ကြမည်လော? သို့မဟုတ် ၆-၅-၄-၃-၂—ယူဇနာမြင့်အောင် ပြုလုပ်ကြ မည်လော?ဟု တိုင်ပင်ကြရာ နောင်အခါ ပြုပြင်ဖို့ လွယ်ကူအောင် လုံးပတ် ၁-ယူဇနာ, အမြင့် ၁-ယူဇနာ အတိုင်းအရှည် ရှိသော စေတီကိုသာ ပြုလုပ်ရန် အကြံပေးခဲ့သည်။ လူများကလည်း ယင်း အကြံအတိုင်းပင် ပြုလုပ်ခဲ့ကြ၏။ မနှိုင်းယှဉ်, မတိုင်းတာ ကောင်းသော ဘုရားရှင်၏ စေတီကို နှိုင်းယှဉ် တိုင်းတာပြီး ပြုလုပ်ခဲ့သောကြောင့် ဖြစ်လေရာ ဘဝတိုင်း၌ အခြားသူတို့အောက် အရပ် နိမ့်သူ ပုကွသူ ဖြစ်ရလေသည်။

ဂေါတမဘုရားရှင် လက်ထက်

ဂေါတမဘုရားရှင် လက်ထက်၌ သာဝတ္ထိ ပြည်ဝယ် ဥစ္စာကြွယ်ဝသောအမျိုးသားဖြစ်၍ ဘုရားရှင်ထံမှ တရားတော်ကို နာရသဖြင့် သဒ္ဓါတရားပေါက်ကာ ရဟန်းပြုပြီး မကြာမြင့်မီ ပဋိသမ္ဘိဒါပတ္တရဟန္တာ ဖြစ်တော်မူသည်။ ထို့နောက် ဘုရားရှင်က မဉ္ဇုဿရ ဧတဒဂ်ဘွဲ့ထူးကို ချီးမြှောက်တော်မူသည်။

မဟာဗုဒ္ဓဝင်၌ပါသော လကုဏ္ဍကဘဒ္ဒိယမထေရ်ကို သည်မှာ ဖတ်ပါ။

မထေရ်နှင့် ဆက်စပ်သော တရားတော်များ

ခန္ဓာကိုယ်ကြီးတိုင်း မထေရ်ကြီးမဟုတ်

ရဟန္တာတို့၏သဘာဝ

တဏှာမာနဟူသော မိဘသတ်မှ ချမ်းသာခြင်း