နိုင်ငံတစ်နိုင်ငံသို့ လာရောက်နေထိုင်ခြင်း: တည်းဖြတ်မှု မူကွဲများ

နိုင်ငံတကာ ရွှေ့ပြောင်းနေထိုင်သူများကြီးကြပ်ရေးအဖွဲ့အစည်း(IOM)က ယနေ့ကမ္ဘာတစ်ဝှမ်းလုံးတွင် ရွှေ့ပြောင်းနေထိုင်သူ သန်း ၃၀၀ ကျော်ခန့် ရှိသည်ဟုပြောဆိုသည်။ ၂၀၀၅ ခုနှစ်တွင် ဥရောပတိုက်သည် နိုင်ငံခြားတိုင်းပြည်မနိုင်ငံခြားတိုင်းပြည်မှ ှရွှေ့ပြောင်းလာရောက်နေထိုင်သူရွှေ့ပြောင်းလာရောက်နေထိုင်သူ လူဦးရေရ၀.၆သန်းကို အိမ်ရှင်အဖြစ် အများဆုံးလက်ခံခဲ့ပြီး နောက်ဆုံးနှစ်အတွက် အချက်အလက်များကို လည်းရရှိနိုင်ပါသည်။

[[မြောက်အမေရိက|မြောက်အမေရိကတိုက်]]သည် ဒုတိယ အများဆုံး လက်ခံခဲ့ပြီး ရွှေ့ပြောင်းနေထိုင်သူ ၄၅.၁ သန်း ကျော်ရှိ ကာ အာရှတိုက်သည် ၂၅.၃ သန်း နီးပါးကို အိမ်ရှင်အဖြစ် လက်ခံခဲ့သည်။ ယနေ့ခေတ်အခါ၌ ရွှေ့ပြောင်းနေထိုင်သူ အလုပ်သမားအများစုမှာ [[အာရှ|အာရှတို်က်အာရှတိုက်]]မှ ဖြစ်သည်။

ကမ္ဘာ့[[ကုလသမဂ္ဂ]]က ၂၀၀၅ ခုနှစ်တွင် [[ကမ္ဘာ]]အနှံ့အပြား၌ နိုင်ငံတကာ ရွှေ့ပြောင်းနေထိုင်သူ ၁၉၁ သန်း နီးပါးရှိပြီး ၎င်းအရေအတွက်မှာ ကမ္ဘာ့လူဦးရေ၏ ၃ ရာခိုင်နှုန်း ဖြစ်ကြောင်း တွေ့ရှိခဲ့သည်။ ၎င်းသည် ၁၉၉၀ ခုနှစ်မှစ၍ ၂၆ သန်း မြင့်တက်လာမှုကို ဖေါ်ပြသည်။ ၎င်းရွှေ့ပြောင်းနေထိုင်သူများ အနက် ၆၀ ရာခိုင်နှုန်းမှာ ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်ပြီးသော နိုင်ငံများတွင်နေထိုင်နေကြပြီး ၁၉၉၀ ခုနှစ်တွင် တိုးမြင့်လာခဲ့သည်။ ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်ဆဲ နိုင်ငံများတွင် ပြောင်းလဲမှုှုမရှိခြင်းမှာပြောင်းလဲမှုမရှိခြင်းမှာ ခိုလှုံသူဒုက္ခသည်များ လျော့နည်းလာခြင်းက အဓိကအကြောင်းရင်းဖြစ်သည်။ကမ္ဘာလုံးဆိုင်ရာအဓိကအကြောင်းရင်းဖြစ်သည်။ ကမ္ဘာလုံးဆိုင်ရာ ပျမ်းမျှနှုန်း (ကုန်သွယ်ခြင်းလုပ်ငန်းများ အားလုံးတွင် နယ်စပ်ဖြတ်ကျော် ကုန်သွယ်ခြင်း အချိုးအစား) နှင့် နှိုင်းယှဉ်လျှင် ၎င်းက ၂၀ရာခိုင်နှုန်း ထက်ကျော်လွန်သည်။ ၎င်းတို့မွေးဖွားရာ နိုင်ငံ၏ပြင်ပတွင် နေထိုင်သူအရေအတွက်မှာ နောင်အနာဂတ်၌ မြင့်တက်လာမည်ဟု ခန့်မှန်းသည်။

၂၀၀၅ ခုနှစ်တွင် ကမ္ဘာ့[[ကုလသမဂ္ဂ]]၏ သန်းခေါင်စာရင်းမှတ်တမ်းများအရ အနောက်အလယ်ပိုင်းဒေသ၊ ဥရောပအချို့ဒေသများ၊ အာရှတို်က်အနောက်တောင်ပိုင်းရှိ ဒေသငယ်များနှင့် အရှေ့[[အိန္ဒိယ]] ဒေသအနည်းငယ်တို့တွင် လာရောက်နေထိုင်သူဦးရေ ရာခိုင်နှုန်းအမြင့်ဆုံး ရှိခဲ့သည်။ သို့သော် နိုင်ငံတွင်း လာရောက်နေထိုင်ခြင်း သန်းခေါင်စာရင်းမှတ်တမ်းများသည် မှတ်တမ်းမရှိသော ရွှေ့ပြောင်းနေထိုင်သူ အလုပ်သမားများ၏ ဖုံးကွယ်ထားလိုသော သဘာဝကြောင့် အကြောင်းမလှစွာ ခိုင်မာမှုနည်းပါးလျှက်ရှိသည်။နိုင်ငံတကာခိုင်မာမှုနည်းပါးလျှက်ရှိသည်။ နိုင်ငံတကာ ရွှေ့ပြောင်းနေထိုင်သူများ ကြီးကြပ်ရေး အဖွဲ့အစည်းက ယနေ့ကမ္ဘာအနှံ့အပြားတွင် နိုင်ငံခြားတိ်ုင်းပြည်မှနိုင်ငံခြားတိုင်းပြည်မှ ရွှေ့ပြောင်းလာရောက် နေထိုင်သူများ ခန့်မှန်းခြေအရေအတွက်မှာ သန်း၂၀၀ကျော်ခန့် ဖြစ်သည်ဟု ခန့်မှန်းသည်။

ဂေါလ်အပ်(Gallup)၏ မကြာသေးသော စစ်တမ်းများအရ အရွယ်ရောက်ပြီးသောသူ သန်း ရ၀၀၇၀၀ ခန့်သည် အခွင့်အရေးရရှိလျှင် အခြားတိုင်းပြည်သို့ အပြီးရွှေ့ပြောင်းနေထိုင်လိုကြသည်။ [[အမေရိကန်ပြည်ထောင်စု]]သည် ထိပ်တန်းဆန္ဒရှိသော သွားရောက်လိုသည့် နိုင်ငံဖြစ်သည်။

ခရီးသွားလာမှု ကုန်ကျစရိတ် မမြင့်မားပါက ပြောင်းရွှေ့ရန် ရွေးချယ်ပေလိမ့်မည်။ အထူးသဖြင့်၁၉ရာစုနှစ်တွင်အမေရိ်ကန်ပြည်ထောင်စု၏စီးပွားရေးချဲ့ထွင်မှုကြောင့်လာရောက်နေထိုင်မှုနှုန်းမှာအထူးသဖြင့်၁၉ရာစုနှစ်တွင်အမေရိကန်ပြည်ထောင်စု၏စီးပွားရေးချဲ့ထွင်မှုကြောင့်လာရောက်နေထိုင်မှုနှုန်းမှာ မြင့်တက်လာခဲ့ပြီး ထိုအကျိုးဆက်ကြောင့် လူဦးရေ၏ ၂၀% မှာ နိုင်ငံခြားတွင်မွေးဖွားခဲ့သူများဖြစ်၍ ယနေ့ နှုန်း၏ ၁၀% ဖြစ်ပြီး သိသာထင်ရှားသော အလုပ်သမားအင်အားစုကို ဖြစ်စေခဲ့သည်။ ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်ဆဲနိုင်ငံများမှ ဆင်းရဲသောသူ တစ်ဦးချင်းမှာ ၎င်းတို့၏မူလနိိုင်ငံများထက်၎င်းတို့၏မူလနိုင်ငံများထက် သာ၍မြင့်မားသော လူနေမှုအဆင့်အတန်းကို ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်ပြီး နိုင်ငံများတွင် ရရှိနိုင်သည်။

တိကျရှင်းလင်းသော ကုန်ကျစရိတ်များ၊ လက်မှတ်ခ နှင့် သွယ်ဝိုက်သော ကုန်ကျစရိတ်၊ အလုပ်ချိန်ဆုံးရှုံးခြင်း၊ လူမှုအသင်းအဖွဲ့များ ဆုံးရှုံးခြင်းတို့ပါဝင်သော မိမိနိုင်ငံမှ ထွက်ခွာခြင်း၏ ကုန်ကျစရိတ်မှာလည်း နိုင်ငံတစ်ပါးသို့ သွားရောက်အခြေစိုက်နေထိုင်သူများကို မူလနိိုင်ငံများမှမူလနိုင်ငံများမှ အဝေးသို့သွားစေရန် အဓိကအခန်းကဏ္ဍမှ ပါဝင်နေသည်။ ၁၈ရာစုနှင့် ၂၀ရာစုအစောပိုင်းကာလ

တွန်းအားပေးခြင်းနှင့် ဆွဲဆောင်ခြင်း အယူအဆတို့၏ အဓိကပြဿနာမှာ သုံးခေါက်ချိုး ဖြစ်ခြင်းပင်၊ ပထမအဆင့်အနေဖြင့် ၎င်းတို့သည် ထင်ရှားသိသာမှုကို ဖေါ်ပြထားသည်။ (အဓိပ္ပါယ်မှာ ဆင်းရဲသောနေရာဒေသများမှ သူများသည် ပို၍ချမ်းသာသောနေရာဒေသများသို့ သွားရောက်ရန် ရှာဖွေကြပေလိမ့်မည်။)၊ ဒုတိယအဆင့်အနေဖြင့် ၎င်းတို့သည် ရွှေ့ပြောင်းနေထိုင်မှုနူန်း ပေါ်ထွက်လာခြင်းကိုရှင်းပြနိုင်ခြင်းမရှိသေးပါ(တွန်းအားပေးခြင်းနှင့် ဆွဲဆောင်ခြင်းသည်သာ တည်ရှိမည်ဆိုလျှင် အဆင်းရဲဆုံးနိုင်ငံများမှ သူများသည် အချမ်းသာဆုံးသောနိုင်ငံများသို့ ရွှေ့ပြောင်းကြပေလိမ့်မည်။ တကယ်တမ်းတွင် ထိုကဲ့သို့ ရွှေ့ပြောင်းမှုမျိုးမှာ မရှိသလောက်ပင်)။ တတိယအဆင့်အနေဖြင့် ၎င်းတို့သည် ပေါ်ထွက်လာသော ရွှေ့ပြောင်းနေထိုင်ခြင်းပုံစံများ၏ တည်ငြိမ်မှုကို ရှင်းမပြနိုင်ကြသေးပါ (အဓိပ္ပါယ်မှာအဓိပ္ပာယ်မှာ နိုင်ငံ က မှ နိုင်ငံ ခ သို့ ပြောငး်ရွှေ့မှု စတင်သည်နှင့်တစ်ပြိုင်နက်၊ ၎င်းသည် အချိန်အတော် ကြာမြင့်သည်အထိ ရှိနေမည်။ ရွှေ့ပြောင်းရေးအတွက် တွန်းအားနှင့် ဆွဲအားပေးခဲ့သည့် အစဦးအခြေအနေများ နောက်ထပ် မရှိလျှင်ပင် တည်ရှိနေပေလိမ့်မည် (ဂျာမန် အမှု ဖြစ်သော ဂက်စတာဘိတ်တာ(Gastarbeiter) သို့မဟုတ် ဧည့်သည်အလုပ်သမားအစီအစဉ်က ဤဖြစ်ရပ်ကို ပြသနေသည်။

နိုင်ငံတစ်ပါးသို့ သွားရောက်နေထိုင်ရန် မိမိနိုင်ငံမှ ထွက်ခွာခြင်းနှင့် နိုင်ငံတစ်နိုင်ငံတွင်း ဝင်ရောက်နေထိုင်ခြင်းသည် အလုပ်ခန့်အပ်ခြင်းစာချုပ်အရ တစ်ခါတစ်ရံ မဖြစ်မနေလုပ်ကိုင်ရခြင်းများဖြစ်သည် - ဘာသာရေးသာသနာပြုအဖွဲ့နှင့် ဝန်ထမ်းများ ၏ထုတ်လုပ်ခြင်း(သို့မဟုတ်)ဝန်ဆောင်မှုပေးခြင်း အဖွဲ့အစည်းများ၊ နိုင်ငံတကာ အစိုးရမဟုတ်သော အဖွဲ့အစည်းများ နှင့် သံတမန်ရေးရာလုပ်ငန်းများ ၏ ဝန်ထမ်းများနှင့် အဓိပ္ပါယ်ဖွင့်ဆိုချက်အရ ‘နိုင်ငံရပ်ခြား’ တွင်အလုပ်လုပ်ရန်တို့ ဖြစ်သည်။ ၎င်းတို့ကို ‘မိမိနိုင်ငံ၏ပြင်ပတွင်နေထိုင်သူ’ အဖြစ် မကြာခဏ ရည်ညွှန်းပြီး ၎င်းတို့၏ အလုပ်ခန့်အပ်ခြင်းအခြေအနေများ မှာ (အလားတူအလုပ်များအတွက်) အိမ်ရှင်နိုင်ငံတွင် လျှောက်ထားသူများနှင့် ထပ်တူထပ်မျှ သို့မဟုတ် ပို၍ကောင်းမွန်သည်။အချို့သောရွှေ့ပြောင်းသူများအတွက်၊ ပညာရေးသည်အဓိကကျသော ဆွဲအားဖြစ်သည် (နိုင်ငံတကာ ကျောင်းသား အများစုမှာ နိုင်ငံတွင်း ဝင်ရောက်နေထိုင်သူများဟု သတ်မှတ်ခံရခြင်းမရှိသော်လညး် သတ်မှတ်ခံရခြင်းမရှိသော်လည်း)။